2 شهریور 1402 ساعت: 14:6
طبیعی است که کودکان گاهی اوقات احساس ترس یا نگرانی کنند. این احساس می‌تواند به بچه‌ها کمک کند تا جانب احتیاط را رعایت کنند. چیزهایی که جدید، بزرگ، پرسر و صدا یا متفاوت هستند در ابتدا ترسناک به نظر می‌رسند و والدین می‌توانند به کودکان کمک کنند تا احساس امنیت کرده و یاد بگیرند با آن‌ها کنار بیایند.
بچه‌ها از چه چیزی می‌ترسند؟
چیزهایی که بچه‌ها از آن می‌ترسند با رشدشان تغییر می‌کند و برخی از ترس‌ها تنها در سنین خاصی رایج هستند.
نوزادان، اضطراب عجیب غریب‌تری را احساس می‌کنند. هنگامی که نوزادان حدود 8 تا 9 ماهه هستند، می‌توانند چهره افرادی را که می‌شناسند تشخیص دهند. به همین دلیل است که چهره‌های جدید مانند پرستار بچه یا خویشاوند جدید، می‌تواند برای آن‌ها ترسناک به نظر برسد. آن‌ها ممکن است گریه کرده یا به والدین خود بچسبند تا احساس امنیت کنند.
کودکان نوپا اضطراب جدایی را تجربه می‌کنند. در زمانی بین 10 ماهگی تا 2 سالگی، بسیاری از کودکان نوپا دچار ترس از جدایی از والدین می‌شوند. آن‌ها نمی‌خواهند والدین‌شان آن‌ها را در مهدکودک یا هنگام خواب ترک کنند. کودکان ممکن است گریه کرده، به والدین خود پناه برده و سعی کنند نزدیک آن‌ها بمانند.
بچه‌های خردسال از چیزهایی که ظاهر شده و شبح‌مانند است، می‌ترسند. کودکان 4 تا 6 ساله می‌توانند تصور و چیزهایی که به آن فکر می‌کنند را پیش چشمان خود مجسم کنند، اما گاهی نمی‌توانند تشخیص دهند که چه چیزی واقعی بوده و چه چیزی نیست. برای آن‌ها هیولای ترسناکی که در ذهنشان وجود دارد واقعی به نظر می‌رسد. آن‌ها از چیزی که ممکن است زیر تخت یا در کمدشان باشد ترسیده و حتی بسیاری از آن‌ها از تاریکی و در هنگام خواب دچار وحشت می‌شوند .
کودکان و نوجوانان ممکن است ترس‌های اجتماعی داشته باشند. مدرسه و دوستی بخش بزرگی از زندگی آن‌ها بوده و ممکن است در مورد تکالیف، نمرات و عملکرد خوب در مدرسه احساس اضطراب کنند. همچنین ممکن است روی ظاهر خود تمرکز کرده یا نگران این باشند که آیا با دوستان خود سازگاری دارند، از طرف آنان مورد قضاوت قرار گرفته یا تحت آزار و اذیت قرار می‌گیرند؟!
وقتی فرزندم دچار ترس می‌شود، چگونه می‌توانم به او کمک کنم؟
وقتی فرزندتان می‌ترسد، می‌توانید با انجام این کارها از ترس او بکاهید، مانند:
با گفتن «اشکال نداره، تو در امانی، من اینجا هستم»، به نوزاد، کودک نوپا یا کودک بسیار خردسال خود دلداری دهید. بگذارید فرزندتان بداند که برای محافظت از او آنجا هستید. در آغوش گرفتن و کلمات آرامش‌بخش به کودک کمک می‌کند تا به احساس آرامش دست یابد.
همانطور که کودک شما در حال رشد است با او صحبت کنید و به حرف‌هایش گوش دهید. آرام و آرامش‌بخش بوده و به کودک خود کمک کنید تا احساساتش را در قالب کلمات بیان کند. همچنین در امتحان چیزهای جدید به بچه‌ها یاری رسانید.
در حالی که کودک خود را در آغوش دارید به او کمک کنید تا به فرد جدید عادت کرده و اجازه دهید کودک احساس امنیت کند. به این ترتیب فرد جدید دیگر برای او غریبه به نظر نمی‌رسد.
در ابتدا اجازه دهید کودک نوپایتان برای مدت کوتاهی از شما دور باشد. وقتی نیاز به جدایی از فرزندتان دارید، به او بگویید که برمی‌گردید و یک بغل و لبخند چاشنی حرفتان کنید و بعد بروید. بگذارید فرزندتان متوجه شود که شما همیشه پیش او بازمی‌گردید.
برای کودک خردسالی که از تاریکی می‌ترسد، یک برنامه خواب آرام‌بخش تنظیم‌کنید. برای فرزندتان داستان یا آواز بخوانید و اجازه دهید که احساس امنیت و عشق کند.
به کودک خود کمک کنید تا به آرامی با ترس‌های خود روبرو شود. برای مثال، هیولاهای زیر تخت را با هم بررسی کنید. با حضور شما به‌عنوان حامی، اجازه دهید فرزندتان ببیند که چیزی برای ترسیدن وجود ندارد و با اینکار به او احساس شجاعت را تزریق کنید.
تصاویر، فیلم‌ها یا نمایش‌های ترسناک را محدود کنید زیرا باعث ترس کودک می‌شوند.
به کودکان و نوجوانان کمک کنید تا برای چالش‌هایی مانند آزمون‌ها یا گزارش‌های کلاس آماده شود و اجازه دهید متوجه شوند که به آن‌ها باور دارید.
اکثر بچه‌ها با حمایت والدین خود با ترس‌ها و نگرانی‌های عادی کنار آمده و در مراحل مختلف رشد بر ترس‌هایی که در سنین پایین‌تر داشتند، غلبه می‌کنند.
ترجمه: نگین خالقی
منبع: Kidshealth