23 مرداد 1402 ساعت: 14:5
بیشتر والدین و بزرگسالان تمایل دارند که وجود رفتارهای خشونتآمیز در دوران کودکی را ناچیز و بیاهمیت تلقی کنند، درحالی که چنین رفتارهایی واقعا در دوران کودکی هم ممکن هستند و به توجه فوری نیاز دارند. بعضی از والدین هم تصور میکنند که رفتارهای خشونتآمیز بهواسطه رشد و بزرگ شدن بچهها از بین میرود، درحالی که چنین تصوری درست نیست و نمیتوان این رفتارهای نگرانکننده را فقط یک مرحله گذرا و بیاهمیت معرفی کرد.
اولین نشانههای رفتار خشونتآمیز در کودکان
اولین نشانههای هشداردهنده همیشه به والدین کمک میکنند تا وضعیت نگرانکنندهای کودکانی که در معرض پرخاشگر شدن هستند را زودتر تشخیص بدهند و سریعتر (قبل از تشدید وضعیت) برای رسیدگی به مشکلات آنها اقدام کنند. والدینی که توانایی خوبی برای حل مسائل دارند و با کودکان بهدرستی صحبت میکنند، یعنی خودشان از الگوهای رفتاری غیرخشونتآمیز پیروی میکنند.
علاوه بر این، وقتگذرانی مشترک پدر و مادر با فرزندان به شکلگیری احساس عشق در میان آنها کمک میکند و این حس را به بچهها منتقل میکند که هر دوی والدین واقعا برای حفظ امنیت آنها درحال تلاش هستند. اولین و مهمترین نشانههای رفتار خشونتآمیز در کودکان به ترتیب زیر هستند:
- بدخلقی انفجاری
- پرخاشگری بدنی
- دعوا کردن با همسالان
- تهدید لفظی یا اقدام عملی برای آسیبرسانی به دیگران (ازجمله بیان افکاری مثل تمایل به کشتن دیگران)
- استفاده از ابزارها و وسایل بهعنوان سلاح
- بدرفتاری ظالمانه و خشونتآمیز با حیوانات
- آتش زدن وسایل یا اشیا
- تخریب عمدی و آگاهانه وسایل و داراییهای خانه یا خودش
- آسیب زدن به وسایل دیگران
چه عواملی میتوانند رفتارهای خشونتآمیز را در کودکان تحریک کنند؟
در بعضی شرایط، کودکان پس از تحریکشدگی عصبی بهواسطه مواجهه با مسائل و اتفاقاتی که فراتر از حد تحملشان هستند، به رفتار خشونتآمیز روی میآورند. ریشه این اتفاق، این است که کودکان هنوز نیاموختهاند که چگونه احساسات خودشان را کنترل کنند یا مشکلات خودشان را با شیوههای صحیح و مسالمتآمیز حل کنند.
در بعضی شرایط هم ممکن است که کودکان درحال چالش و کشمکش با موقعیتهای دشواری مثل حوادث استرسزا در زندگی، مشکلات مربوط به کنترل احساسات، اختلالات تمرکز، اوتیسم یا بیشفعالی باشند. بزرگسالان (مخصوصا پدر و مادر) هم میتوانند اثرگذاری وسیعی در همه این موقعیتهای داشته باشند.
چطور با کودکان خشن رفتار کنیم؟
1. به کودکان کمک کنید تا علاقهمندیها یا خلاقیتهای خودشان را کشف کنند
والدین باید کودکان را برای پیدا کردن علاقهمندیها یا خلاقیتهای خودشان تشویق کنند. این کار به کودکان کمک میکند تا افکار خودشان را از سمت خشم یا دیگر احساسات آسیبزا دور کنند و روی کارهای محبوب خودشان متمرکز شوند. حرکات بدنی در ورزش مثل رکاب زدن، دویدن، کار با خاک و سنگ و... هم میتواند خشم درونی بچهها را تخلیه کند. بنابراین همین برنامههای ساده هم میتوانند نقش مثبتی در شادابی و آرامش بچهها داشته باشند.
2. بچهها را از تماشای برنامههای تلویزیونی خشونتآمیز دور نگه دارید
کودکانی که هرروز میتوانند برنامههای تلویزیونی خشونتآمیز یا بازیهای کامپیوتری خشونتآمیز را ببینند یا اینکه در معرض رفتارهای خشن والدین قرار میگیرند، بیشتر به رفتار خشونتآمیز روی میآورند. بنابراین والدین نباید اجازه بدهند که بچهها با برنامههای تلویزیونی یا بازیهای کامپیوتری خشونتآمیز در تماس باشند، درحالی که باید رفتارهای نادرست خودشان را هم کنترل کنند. انتخاب کتابهای داستان جذاب و برنامههای تلویزیونی متناسب با سن کودکان به شکلگیری احساسات مثبت و مناسب در وجود آنها کمک میکند.
ترجمه: یوسف صالحی
منبع: healthshots