16 خرداد 1402 ساعت: 11:3
کلماتی که والدین به فرزندان می‌گویند، اثرات ماندگار و پایداری بر نوع احساسات بچه‌ها نسبت به والدین و همچنین نوع احساسات آنها نسبت به خودشان دارند. پس وقتی که با بدرفتاری فرزندتان مواجه می‌شوید، حتما کلمات خودتان را با دقت انتخاب کنید.
علاوه بر این، همیشه از به زبان آوردن عبارات زیر خودداری کنید، زیرا قطعا می‌توانند پیامدهای مخرب‌تر و ناگوارتری برای شما و فرزندتان داشته باشند.
1. «تو هم عین مادرت/پدرت رفتار می‌کنی!»
گفتن این‌که رفتار بچه‌ها شما را به یاد رفتار نادرست شخص دیگری می‌اندازد (پدر، مادر، دیگر اعضای خانواده، فامیل، اقوام و...)، قطعا کمکی به روابط شما و فرزندتان نمی‌کند. حتی مقایسه‌هایی که ظاهرا جنبه مثبت دارند (مثلا گفتن این‌که «چرا مثل خواهرت آرام پشت میز نمی‌نشینی؟») هم می‌توانند کاملا آسیب‌زا باشند. بنابراین به شخصیت منحصربه‌فرد فرزندتان احترام بگذارید و شخصیت مستقل او را با کسی مقایسه نکنید.
2. «تو همیشه دردسر درست می‌کنی!»
برچسب‌هایی مثل «دردسرساز»، «مشکل‌ساز»، «هیولای کوچولو» و... می‌توانند بچه‌ها را به سمت تبدلیل شدن به همین برچسب‌های ناخوشایند هدایت کنند. حتی برچسب‌های مثبت مثل «آقای قهرمان»، «خانم ورزشکار»، «نابغه ریاضیات» و... هم می‌توانند پیامدهای منفی و مخربی برای بچه‌ها داشته باشند و ارزش‌گذاری بچه‌ها نسبت به خودشان را دچار اختلال کنند.
3. «فقط صبر کن تا پدرت به خانه برگردد!»
والدین نباید طوری رفتار کنند که انگار نقش ناظم و تربیت‌کننده فقط به یکی از والدین سپرده شده است و یکی از آنها هیچ توانایی و ظرفیتی برای رسیدگی به بدرفتاری فرزندان را ندارد. این رفتار نادرست، توازن ناسالمی در خانواده ایجاد می‌کند و یکی از والدین را هم به آدم خطرناک و نادرست تبدیل می‌سازد. بنابراین به‌جای قرار دادن یکی از والدین در جایگاه ناظم، راهکارهای مناسب برای رسیدگی به مشکلات بچه‌ها را بیاموزید و در همان لحظه بهترین تصمیم را بگیرید.
4. «داری من را عصبانی می‌کنی!»
پدرها و مادرهایی که از نظر روانی واقعا قوی و مستحکم هستند، بچه‌ها را به‌خاطر احساسات خودشان سرزنش نمی‌کنند. بنابراین شما هم باید مسئولیت افکار، رفتارها و احساسات خودتان را بپذیرید و طوری رفتار نکنید که انگار بچه‌ها یا اشخاص دیگر همیشه می‌توانند احساس خاصی را در شما به‌وجود بیاورند یا به شما آسیب بزنند. اگر با یک رفتار یا یک انتخاب فرزندتان مشکل دارید، می‌توانید به او بگویید: «من واقعا از انتخابی که کردی، خوشم نمی‌آید».
5. «هیچ‌وقت با من بحث نکن!»
بحث کردن همیشه به حضور دو نفر نیاز دارد و هر بار که شما به فرزندتان می‌گویید نباید با شما بحث کند، باعث می‌شوید که اختلاف‌نظرها بدون رفع شدن همچنان ادامه پیدا کنند و حتی بدتر شوند. اگر موضوع خاصی به صحبت کردن نیاز دارد، از صحبت کردن فاصله نگیرید. اما اگر لازم است که از شکل‌گیری بحث‌های عصبی و احساسی جلوگیری شود، به فرزندتان بگویید که هروقت ذهن هر دوی شما آرام شد، می‌توانید با همدیگر صحبت کنید.
6. «یک حرف را دو بار به تو نمی‌گویم!»
تکرار کردن خواسته‌ها و راهنمایی‌ها به کودکان، عادت نادرست و بدی است، اما تاکید بر این‌که شما یک راهنمایی و خواسته را دوباره مطرح نمی‌کنید و درواقع یک حرف را دوباره نمی‌گویید، عادت بدتری است. نق زدن، این پیام را به بچه‌ها می‌رساند که لازم نیست آنها همان دفعه اول به حرف شما گوش کنند.
پس اگر فرزندتان به حرف اول شما توجه نمی‌کند، بعد از مطرح کردن خواسته یا راهنمایی خودتان، بلافاصله بگویید که در صورت انجام نشدن راهنمایی یا خواسته گفته‌شده، چه اتفاقی می‌افتد یا چه مشکلی پیش می‌آید.
ترجمه: ندا احمدلو
منبع: verywellfamily