چگونه تشنج را برای کودکان مبتلا به صرع توضیح دهیم؟
18 خرداد 1401 ساعت: 19:3
18 خرداد 1401 ساعت: 19:3
صرع با تشنج مشخص می‌شود که دوره‌هایی از بیش‌فعالی در مغز است که باعث تشنج، حرکات غیرارادی و تند و سریع و سایر علائم می‌شود. در طولانی‌مدت، می‌تواند منجر به مرگ و آسیب سلول‌های مغزی (نورون) شود.
سه نوع تشنج وجود دارد:
• تشنج‌های جزئی («پتی مال») باعث پلک زدن سریع و خیره شدن کودکان به فضا می‌شود.
• تشنج‌های گسترده تونیک کلونیک («گران مال») بسیار شدیدتر هستند و منجر به گریه کردن، از دست دادن هوشیاری، افتادن و حرکات تند می‌شوند.
• تشنج‌های جزئی (کانونی) در یک ناحیه از مغز رخ می‌دهد که علائم آن بر اساس قسمتی که درگیر شده متفاوت است. علائم از لرزش و تغییرات حسی گرفته تا گیجی، مه مغزی و ناتوانی در پاسخ به سوالات متغیر است.
هنگام صحبت در مورد تشنج با فرزندتان به خاطر بسپارید که باید گفتگو ایجاد کنید. وظیفه شما مرجعیت و انتقال اطلاعات مهم است و باید شنونده و دلسوز باشید که می‌تواند یک تعادل سخت باشد.
هدف این است که بیان کنیم کودکان مبتلا به صرع زندگی کامل و شگفت‌انگیزی دارند و هیچ تفاوتی با دوستان، خانواده و سایر بچه‌های مدرسه ندارند.
مواردی که باید در نظر داشته باشید:
• از زبان مثبت استفاده کنید: در حالی که نباید جدیت این بیماری را به حداقل برسانید، انتقال خوش‌بینی ایده خوبی است. هنگامی که درباره تشنج‌ها و نحوه درمان آنها صحبت می‌کنید، واقعی و ساده باشید. برای مثال، ممکن است تشنج‌های مقاوم به درمان (مقاوم از نظر پزشکی) را به عنوان «پزشکان هنوز به دنبال داروی مناسب هستند» در نظر بگیرید.
• ساده نگه دارید: از زبانی استفاده کنید که برای سن کودکتان مناسب است و از اصطلاحات قابل فهم استفاده کنید تا توضیح دهید که تشنج چیست و داشتن صرع به چه معناست. برای مثال، تشنج ممکن است به عنوان «الکتریسیته بیش از حد در مغز» توصیف شود.
• پاسخگو باشید: از فرزندتان بخواهید احساسات خود را بیان کند و آنچه را که از آن می‌ترسد به اشتراک بگذارد. از آنها بپرسید آیا سوالی دارند و تمام تلاش خود را برای پاسخ به آنها انجام دهید. اگر پاسخی را نمی‌دانید، به آنها اطمینان دهید که پاسخ را می‌یابید.
• داستان بگویید: به ویژه برای کودکان کوچکتر، توضیح صرع و تشنج با استفاده از داستان‌هایی با محتوای بصری می‌تواند مفید باشد.
• اطلاعات آماده داشته باشید: خوب است که مطالبی در دسترس داشته باشید تا به سوالات پاسخ دهید، مانند بروشورها، محتوای وب‌سایت‌ها و ویدیوهای یوتیوب.
• در مورد داروها صحبت کنید: هر چه کودک وضعیت خود و داروهای خود را بیشتر درک کند، وضعیت بهتری خواهد داشت. مطمئن شوید که آنها دوزها و عوارض جانبی را درک می‌کنند و همچنین زمانی که باید برای کمک تماس می‌گیرند.
مترجم: نرگس قاسمی پناه
منبع: verywellhealth
• تشنج‌های جزئی («پتی مال») باعث پلک زدن سریع و خیره شدن کودکان به فضا می‌شود.
• تشنج‌های گسترده تونیک کلونیک («گران مال») بسیار شدیدتر هستند و منجر به گریه کردن، از دست دادن هوشیاری، افتادن و حرکات تند می‌شوند.
• تشنج‌های جزئی (کانونی) در یک ناحیه از مغز رخ می‌دهد که علائم آن بر اساس قسمتی که درگیر شده متفاوت است. علائم از لرزش و تغییرات حسی گرفته تا گیجی، مه مغزی و ناتوانی در پاسخ به سوالات متغیر است.
هنگام صحبت در مورد تشنج با فرزندتان به خاطر بسپارید که باید گفتگو ایجاد کنید. وظیفه شما مرجعیت و انتقال اطلاعات مهم است و باید شنونده و دلسوز باشید که می‌تواند یک تعادل سخت باشد.
هدف این است که بیان کنیم کودکان مبتلا به صرع زندگی کامل و شگفت‌انگیزی دارند و هیچ تفاوتی با دوستان، خانواده و سایر بچه‌های مدرسه ندارند.
مواردی که باید در نظر داشته باشید:
• از زبان مثبت استفاده کنید: در حالی که نباید جدیت این بیماری را به حداقل برسانید، انتقال خوش‌بینی ایده خوبی است. هنگامی که درباره تشنج‌ها و نحوه درمان آنها صحبت می‌کنید، واقعی و ساده باشید. برای مثال، ممکن است تشنج‌های مقاوم به درمان (مقاوم از نظر پزشکی) را به عنوان «پزشکان هنوز به دنبال داروی مناسب هستند» در نظر بگیرید.
• ساده نگه دارید: از زبانی استفاده کنید که برای سن کودکتان مناسب است و از اصطلاحات قابل فهم استفاده کنید تا توضیح دهید که تشنج چیست و داشتن صرع به چه معناست. برای مثال، تشنج ممکن است به عنوان «الکتریسیته بیش از حد در مغز» توصیف شود.
• پاسخگو باشید: از فرزندتان بخواهید احساسات خود را بیان کند و آنچه را که از آن می‌ترسد به اشتراک بگذارد. از آنها بپرسید آیا سوالی دارند و تمام تلاش خود را برای پاسخ به آنها انجام دهید. اگر پاسخی را نمی‌دانید، به آنها اطمینان دهید که پاسخ را می‌یابید.
• داستان بگویید: به ویژه برای کودکان کوچکتر، توضیح صرع و تشنج با استفاده از داستان‌هایی با محتوای بصری می‌تواند مفید باشد.
• اطلاعات آماده داشته باشید: خوب است که مطالبی در دسترس داشته باشید تا به سوالات پاسخ دهید، مانند بروشورها، محتوای وب‌سایت‌ها و ویدیوهای یوتیوب.
• در مورد داروها صحبت کنید: هر چه کودک وضعیت خود و داروهای خود را بیشتر درک کند، وضعیت بهتری خواهد داشت. مطمئن شوید که آنها دوزها و عوارض جانبی را درک می‌کنند و همچنین زمانی که باید برای کمک تماس می‌گیرند.
مترجم: نرگس قاسمی پناه
منبع: verywellhealth
دیدگاه کاربران
ممکن است این مطالب هم برای شما مفید باشد