سلامت

مونو یا مونونوکلئوز، ویروسی است که معمولاً با خستگی، گلودرد، تب و تورم غدد لنفاوی مشخص می‌شود. 

اصطلاح مونو در واقع به گروهی از ویروس‌ها اشاره دارد. یک اصطلاح قدیمی است که گروهی از ویروس‌ها را با علائم و یافته‌های آزمایشگاهی مشابه توصیف می‌کند. وقتی امروز در مورد مونو صحبت می‌کنیم، معمولاً به عفونت با ویروسی به نام ویروس اپشتین بار (EBV) اشاره می‌کنیم.

اگرچه امروزه پزشکان بیشتر از گذشته در مورد این ویروس می‌دانند، EBV از نظر فنی تنها ویروسی نیست که باعث این بیماری می‌شود. ویروس‌های دیگر مانند سیتومگالوویروس (CMV) و آدنوویروس می‌توانند تظاهرات مشابهی ایجاد کنند که ممکن است به عنوان "مونو" نیز برچسب‌گذاری شود. اما صرف نظر از علت خاص، علائم و درمان یکسان خواهد بود.

مونو معمولاً از طریق بزاق پخش می شود. این ویروس دارای دوره نهفتگی طولانی 4 تا 6 هفته است، به این معنی که بچه‌ها چندین هفته قبل از شروع علائم آلوده می‌شوند. یکی از دلایلی است که مردم تصور می‌کنند مونو بسیار مسری است، اگرچه واقعاً اینطور نیست.

در واقع به اندازه سرماخوردگی، در میان سایر بیماری‌ها، عفونی نیست. با این حال، ویروس می‌تواند چندین ماه پس از عفونت در یک نوجوان آلوده باقی بماند و در طی آن می‌تواند به دیگران سرایت کند.

علائم مونو

هنگامی که علائم ظاهر می‌شوند، می‌توانند برای نوجوانان سخت باشند. تب، گلودرد، و تورم غدد لنفاوی یا لوزه‌ها. درد و تورم گلو می‌تواند قابل توجه باشد، بنابراین برخی از بچه‌ها در نوشیدن و خوردن مشکل دارند. بسیاری از مردم نیز خستگی زیادی را تجربه می‌کنند و این می‌تواند بسیار طولانی باشد. سردرد و معده درد نیز پیش می آید.

در حالی که این‌ها علائمی هستند که نوجوانان مبتلا به مونو احساس می‌کنند و با آنها مبارزه می‌کنند، علائم نامرئی دیگری وجود دارد که باید از آنها آگاه بود.

 می‌تواند باعث بزرگ شدن طحال شود (و گاهی اوقات پارگی طحال که می‌تواند تهدید‌کننده زندگی باشد). همچنین می‌تواند باعث التهاب در کبد و به‌ ندرت کم‌خونی، التهاب ماهیچه قلب یا تعداد کم پلاکت‌ها شود.

مترجم: نرگس قاسمی پناه

منبع: verywellfamily