4 دی 1400 ساعت: 09:10
بهدنبال طرح جنجال برانگیز افزایش پذیرش در رشتههای پزشکی عمومی و تخصصی و اظهارنظرهای دلسوزانه و کارشناسانه مسئولین نهادهای امور پزشکی در کشور، انجمنهای علمی گروه پزشکی به بررسی و اظهارنظر در مورد این تصمیم ناگهانی پرداختند. جامعه ارولوژی ایران نیز در تاریخ ۲/۱۰/۱۴۰۰ در یک نشست عمومی به ابعاد مختلف این موضوع پرداخت.
در این جلسه که با حضور همکاران ارولوژیست (جراحان کلیه و مجاری ادراری) و مسئولین محترم انجمنهای نفرولوژی، انجمن پیوند اعضا، انجمن زنان و مامایی، انجمن روانپزشکی، انجمن ارتوپدی، انجمن سرطانهای زنان، مجمع انجمنهای علمی گروه پزشکی ایران و همچنین نماینده محترم شورای عالی سازمان نظام پزشکی ایران، حضور مجازی رئیس محترم سازمان نظام پزشکی کشور و معاونت محترم آموزش وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی برقرار شد؛ ابعاد مختلف این تصمیم بررسی و موارد ذیل مطرح گردید:
۱- ارائه خدمات بهداشتی و درمانی و حفظ سلامت جامعه وابسته به حداقل ۵۰ فعالیت است که مربوط به بسیاری از ارگانها و سازمانهای مختلف کشوری بوده و سهم وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی بخش کوچکی از این مجموعه است از قبیل حفظ هوای پاک، تامین آب آشامیدنی مطلوب، حفظ آرامش عصبی و دغدغههای معیشتی مردم، معضل ترافیک، تصادفات و حوادث جادهای، حوادث شغلی، تامین سرگرمیهای غیرمضر، سلامت اخلاقی و معنوی و... در حالی که وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی همیشه ترمیمکننده ضعف نهادهای دیگر و رفع عوارض و مشکلات ناشی از عدم تامین این زیر ساختهای سلامت بوده است.
۲- در مجموعه ارائه خدمات در وزارت متبوع سهم پزشکان در تامین سلامت مردم بسیار ناچیز بوده و وظیفه اصلی بر دوش نهادهای پیشگیری از بیماری است. طبیعی است که پزشکان به لحاظ فعالیت علمی و نه نقش مشاورهای در صورت ایجاد بیماری نقش خود را ایفا میکنند. در حالی که سیستم ارائه خدمات سلامت میتواند از دانش پزشکی در جهت جلوگیری از حوادث ناگوار جلوگیری کند که مثال واضح آن تعداد مرگومیر در بیماری کرونا قبل و پس از واکسیناسیون است که نقش پیشگیری را به خوبی نشان داد.
۳- در کنار تربیت پزشکان حداقل ۱۲ رشته گروه پزشکی برای تشخیص، درمان و پیگیری بیماران لازم است از قبیل نیروهای پرستاری، تکنسینهای بیهوشی و اطاق عمل، آزمایشگاه، تصویربرداری، تغذیه و.... آیا طرح جامعی برای هماهنگی بین رشتهای دیده شده است.
۴- امروزه بسیاری از خدمات پزشکی با آموزش عمومی توسط خود بیماران انجام میشود و بسیاری از داروها نیز مجاز هستند که توسط خود بیماران از بخش خاصی از داروخانه انتخاب و استفاده شوند. از طرفی بسیاری از خدمات اولیه توسط بهورزان و آموزش دیدگان کوتاه مدت محلی نیز ارایه میشود که نتایج این طرح نیز در کشور خودمان بخوبی و با نتایج عالی انجام و به جامعه جهانی ارایه شده است و در بیش از ۸۰ درصد از نیازهای مردم توسط این آموزش دیدگان تامین و صرفه جویی اقتصادی بسیار هنگفت انجام و مردم نیز دارای شناسنامه دقیق بهداشتی درمانی کامل شده اند که این طرح هم اکنون چندان مورد توجه و ارتقا قرار نمیگیرد.
۵- آموزش دیدگان پزشکی در سطح عمومی و مخصوصا در سطح تخصصی بر اساس آمایش سرزمینی باید در محلهایی مستقر شوند که علاوه بر در دسترس بودن برای مردم عزیزمان امکانات و تجهیزات کاری که امروزه بسیار گران و حتی غیر قابل دسترس میباشد برای استفاده صحیح و به روز فراهم باشد. در صورتی که بخواهد این تجهیزات در هر محلی که مسئولین محلی یا عوامل صاحب نفوذ فراهم شود و پزشکان متخصص نیز حضور داشته باشند چنین خواسته ای جفا به اقتصاد کشور و بلااستفاده ماندن وسایل و گهگاه گذشت تاریخ مصرف لوازم مصرفی و ظلم مضاعف به اقتصاد کشور و سلامت مناطق دیگر خواهد بود.
۶- توزیع نیروی انسانی پزشکی علاوه بر ملاحظات فوق میبایست به طریقی انجام گیرد که دانش آموخته پزشکی در هر سطحی از تحصیلات بتواند از حداکثر دانش و مهارت خود در جهت ارائه خدمات استفاده کرده و تعالی تجربی خود را لمس کند و تبعه ی آن به سلامت مردم برگردد. در صورتی که اگر توزیع فقط بر اساس سرانه جمعیت یا فقط جهت اعلام موفقیت حاکمیت در دسترس قرار دادن نیروهای تخصصی پزشکی صورت گیرد همانند مصرف بنزین هواپیما در اتومبیل ژیان یا پراید میباشد که خسران مالی و انسانی آن را باید طراحان این مصوبه بر عهده بگیرند.
۷- آمارهای دقیق از تحقیقات میدانی این جامعه علمی نشان میدهد که تعداد متخصصین تربیت شده در این رشته تخصصی هم اکنون از آمار پیش بینی شده برای سال ۱۴۰۴ فراتر رفته و مشکل اصلی دسترسی مردم به نیروهای تخصصی عدم توزیع صحیح، عدم ایجاد شرایط تشویقی برای جذب نیروهای تخصصی در مناطق کمتر برخوردار، عدم وجود بودجه و تجهیزات در مناطق دورافتاده، عدم توزیع صحیح سلسله مراتب ارائه خدمات و همچنین عدم پذیرش دانشجویان از مناطق بومی جهت تامین امکان ماندگاری آنان در مناطق کمتر برخوردار است.
۸- در شرایط موجود که پزشکان متخصص در نقاط دور افتاده مشغول ارائه خدمات بوده و با حداقل امکانات در خدمت مردم شریف ایران هستند و متاسفانه به علت عدم وجود تجهیزات و امکانات لازم به سرعت آموختههای خود را فراموش میکنند، دستمزد خود را گاهی تا ۱۴ ماه و به طور متوسط ۷ ماه پس از ارائه خدمات دریافت میکنند. این در حالیست که همین دستمزد در تمام نقاط مختلف کشور شامل مناطق برخوردار یا محروم یکسان بوده و هزینههای زندگی پس از ۷ تا ۱۴ ماه از دریافت دستمزد تغییرات قابل توجهی کرده است. در این میان متاسفانه برخی مسئولین و رسانهها با شاخص کردن تعداد اندک از پزشکان که از درآمد و امکانات خوبی برخوردارند، ژست حمایت از مردم را گرفته و بر علیه اکثریت پزشکان زحمتکش که امتحان خود را در همه ی حوادث و بلایای طبیعی و اجتماعی به خوبی نشان داده اند میتازند.
در خاتمه از مسئولین تصمیم سازی که با در دست داشتن امکانات رسانه ای و متاسفانه بدون توجه به پیچیدگیهای فنی و تخصصی در حوزه پزشکی در مورد مشکلات موجود آدرس اشتباه به مردم عزیزمان میدهند، درخواست میشود همانگونه که برای حل مشکلات صادرات یا صادرکنندگان یا حل مشکل صنایع یاصاحبان صنایع گفتگو میکنند، فارغ از اینکه این گفتگوها چه نتایجی خواهد داشت، با جامعه پزشکی که خدمات آنان در سطح منطقه و حتی جهان از موقعیت بسیار قابل توجهی برخوردار است مشاوره و گفتگو کنند و از تخریب سطح علمی پزشکی کشور و خدای ناکرده خدشه به سلامت جامعه بپرهیزند و از تکرار اتهام رنگ باخته تعارض منافع که صرفا به اختلاف میان اقشار مختلف ایران عزیز میانجامد و این اتهام را میتوان به هر صنف و حرفهای نسبت داد و سیستم اجرایی با اتهام به دیگران خود را از زیر بار مسولیت آزاد سازد پرهیز کنند، زیرا که همه ما متعلق به این آب و خاک و عاشق ایران عزیز هستیم.
هیات مدیره جامعه ارولوژی ایران