سلامت

بالم لب که از دیرباز برای مرطوب‌سازی لب‌ها و آبرسانی به آن‌ها استفاده می‌شود، می‌تواند یک کاربرد پنهان و غیرمنتظره نیز داشته باشد. از زمان شروع اپیدمی کووید-19، محققان در تلاشند تا روش‌های آلودگی و سرایت ویروس را بهتر درک کنند. 

اگر امروز همه بر این موضوع اتفاق نظر دارند که ویروس کرونا از طریق قطرات بزاق آلوده، از فردی به فرد دیگر منتقل می‌شود، قطعاً برای شناسایی دقیق نحوه آلودگی، تحقیقات بیشتری لازم است.

در فرانسه و ایالات متحده، محققان قطرات مختلف تنفسی را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند تا بفهمند آیا ادای برخی از حروف و کلمات، امکان انتشار این قطرات و درنهایت سرایت ویروس را افزایش می‌دهند یا خیر. 

برای این منظور دانشمندان دانشگاه مونپلیه و پرینستون از مردی که در یک اتاق حبس شده بود خواستند چندین جمله را ادا کند. سپس آنها توانستند با استفاده از دستگاه مه‌ساز و نور لیزر، قطرات بزاقی که از دهان وی بیرون آمده بودند را تجزیه و تحلیل کنند. 

به لطف این تجربه، آنها دریافتند که ادای همه حروف، فرد را در معرض خطر ابتلا به ویروس قرار نمی‌دهد و درحقیقت نهایتاً تلفظ بعضی جملات خطرناک‌تر است. در این تحقیق مشخص شد که با تلفظ حروف p، b یا k،‌ قطرات ریز تنفسی این امکان را دارند که در عرض چند ثانیه تا دو متر منتشر شوند. فرد شرکت‌کننده همان جمله را چندین بار تکرار کرد. 

درنهایت پزشکان و محققانی که در این تحقیق حضور داشتند متوجه شدند که: «با تکرار کلمات و درنهایت طولانی‌ شدن چرخه گفت‌وگو، هوا می‌تواند در عرض 30 ثانیه به فاصله 2 متری برسد و نهایتاً اگر مخاطبی در این فاصله حضور داشته باشد، قطعاً به ویروس مبتلا خواهد شد.»

اثرات محافظتی بالم لب

در مطالعه فوق، محققان به اثربخشی و فایده چشمگیر ماده‌ای غیرمنتظره پی بردند. این ماده به مرهم یا بالم لب معروف بوده و در تمام داروخانه‌ها موجود است.

به گفته این محققان، بالم لب همچون سنگری کوچک در برابر شیوع ویروس محسوب می‌شود. بنابراین با قرار دادن یک لایه از این محصول روی لب‌ها، پیشرفت و سرایت ویروس به شکلی خفیف و نامحسوس کاهش خواهد یافت. 

به نقل از دکتر مانوک آبکاریان، یکی از اعضای این تحقیق: «ما از این بررسی واقعاً لذت بردیم. بله، برای خود ما نیز واقعاًجالب بود وقتی متوجه شدیم که بالم لب منجر به کاهش انتشار قطرات تنفسی برای صامت‌هایی چون p می‌شود، اما از آنجایی که همیشه یک اَمّایی وجود دارد، باید اضافه کنیم که قطعاً‌ با طولانی شدن گفت‌وگو، تعداد قطره‌ها نیز به مرور افزایش می‌یابد و بالطبع خطر ابتلا به ویروس بیشتر می‌شود.»

دکتر آبکاریان معتقد است که برای به حداقل رساندن خطر آلودگی به ویروس، باید تا آنجا که ممکن است، اقدامات پیشگیرانه و البته صحیح انجام گیرد. به عنوان مثال رعایت فاصله هنگام گفتگو با یک نفر، به خودی خود کافی نخواهد بود و به هیچ عنوان یک عامل جادویی پیشگیری‌کننده محسوب نمی‌شود. 

درحقیقت برای جلوگیری از ابتلا به ویروس، در کنار ماسک زدن و رعایت فاصله، لازم است که زمان گفت‌وگو کوتاه باشد و مکان گفت‌وگو نیز از تهویه مناسبی برخوردار باشد تا هوا به بهترین شکل ممکن جریان داشته باشد. تمام این عوامل به اندازه رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی مهم هستند و باید مورد توجه قرار گیرند.

ترجمه: عفت عباسیان

منبع: santemagazine.fr