سلامت

ادرار یک فرآیند پیچیده است که شامل هماهنگی بین مغز، نخاع و اعصاب است. 

همانطور که در حال بهبودی از سکته مغزی هستید، ممکن است بی‌اختیاری ادرار، عدم توانایی در کنترل ادرار خود را تجربه کنید. بی‌اختیاری ادرار تا 25٪ از بازماندگان سکته مغزی را در سال اول پس از سکته مغزی تحت تاثیر قرار می‌دهد. تا 15٪ هنوز یک سال یا بعد از سکته مغزی بی‌اختیاری ادرار را تجربه می‌کنند.

از آنجا که سکته مغزی می‌تواند مشکلات مربوط به هماهنگی و عملکرد کلی مغز را به دنبال داشته باشد، بنابراین نتیجه ناتوانی در ادرار کردن یکی دیگر از عوارض بالقوه پس از سکته مغزی است. احتباس ادرار، که به آن احتباس مثانه نیز گفته می‌شود، به این معنی است که شما ممکن است قادر به تخلیه کامل مثانه خود نباشید یا در صورت تمایل ادرار نکنید.

برخی از بازماندگان سکته مغزی بی‌اختیاری را تجربه می‌کنند، برخی از آنها از احتباس مثانه رنج می‌برند و برخی دیگر ترکیبی از هر دو را تجربه می‌کنند. در حقیقت، تعدادی از بیماری‌های عصبی مانند مولتیپل اسکلروزیس، بیماری ستون فقرات و زوال عقل نیز با ترکیبی از بی‌اختیاری و احتباس ادرار همراه است.

مشکلات مرتبط با احتباس مثانه

احتباس ادرار آزار‌دهنده است. اما فراتر از ناخوشایند بودن، احتباس ادرار همچنین می‌تواند باعث مشکلات جدی در سلامتی شود، از جمله:

• ناراحتی: بارزترین مشکل احتباس مثانه ناراحت‌کننده بودن آن است. وقتی نمی‌توانید مثانه خود را تخلیه کنید، ممکن است احساس سیری، ناراحتی یا حتی درد در ناحیه تحتانی لگن کنید. این ناراحتی تا زمانی که در نهایت نتوانید مثانه خود را تخلیه کنید، برطرف نخواهد شد.

• نشت: بعد از مدتی، اگر نمی‌توانید مثانه خود را تخلیه کنید، تجمع ادرار در داخل مثانه ممکن است بر ظرفیت مثانه شما غلبه کند یا به عضلات فشار وارد کند. در این حالت، ادرار ممکن است سرانجام هنگامی که آماده نیستید خود به بیرون نشت کند و باعث خیس شدن و خجالت شود.

• عفونت مثانه: گاهی اوقات، اگر عضلاتی که به شما کمک می‌کنند ادرار کنید به دلیل سکته شما ضعیف شده باشند، ممکن است ادرار برای مدت طولانی در مثانه باقی بماند و به عفونت مبتلا شوید. 

به این نوع عفونت، عفونت مجاری ادراری (UTI) گفته می‌شود. عفونت مثانه یا حالب یا کلیه است. اگر عفونت کلیه را درگیر کند، این معمولاً بسیار جدی‌تر است. می‌تواند تب، لرز و خون در ادرار ایجاد کند و حتی می‌تواند گسترش یابد و باعث ایجاد عفونت در بقیه اعضای بدن شود. عفونت ادراری معمولاً به خودی خود برطرف نمی‌شود و غالباً به داروی آنتی‌بیوتیکی نیاز است.

درمان احتباس مثانه

تعدادی از روش‌های درمانی موثر برای احتباس مثانه وجود دارد و کادر درمانی شما را ارزیابی می‌کنند که کدامیک از این موارد برای شرایط شما مناسب است. گزینه‌ها عبارتند از:

• دارو: برخی از داروهای تجویز شده می‌توانند به احتباس مثانه کمک کنند. بسته به علائم شما، پزشک ممکن است برای کمک به مدیریت احتباس ادرار نسخه‌ای برای شما تجویز کند.

• قطع مصرف داروها: تعدادی از داروها می‌توانند باعث احتباس مثانه به عنوان یک عارضه جانبی شوند، بنابراین در صورت بروز احتباس مثانه ممکن است لازم باشد پزشک برخی از تغییرات نسخه‌ای را انجام دهد.

• درمان: بسیاری از افراد مبتلا به احتباس مثانه به نوعی فیزیوتراپی نیاز دارند که برای آموزش مثانه تنظیم شده باشد. این امر برای بهینه‌سازی نتایج به مشارکت فعال نیاز دارد.

• سوند: گاهی اوقات، پرستار یا درمانگر شما ممکن است به شما آموزش دهد که چگونه یک سوند قرار دهید تا ادرار اضافی از مثانه شما آزاد شود. گرچه ممکن است ناجور به نظر برسد، اما گاهی اوقات استفاده از آن موثرترین راه برای رفع احتباس مثانه است.

• سم بوتولینوم: روش‌های جدید درمان احتباس مثانه شامل تزریق سم بوتولینوم است. به عنوان درمانی برای سفتی عضلات بعد از سکته مغزی سالها استفاده می‌شود و همچنین برای مشکلات مثانه نیز تایید شده است.

• طب سوزنی: یک مطالعه به عنوان یک درمان احتمالی برای احتباس مثانه پس از سکته مغزی آنرا ارزیابی کرد و نتایج امیدوارکننده بود.

مترجم: نرگس قاسمی پناه

منبع: verywellhealth