سلامت

اما میزان بقا در انگلیس در 40 سال گذشته سه برابر شده است و بیش از 80٪ مردان مبتلا به لطف تشخیص زودرس و درمان‌های بهتر، حداقل 10 سال دیگر زندگی می‌کنند.

مردان هر چه مسن‌تر می‌شوند بیشتر در معرض خطر هستند و اگر سابقه خانوادگی سرطان پروستات داشته باشند، سیاه‌پوست آفریقایی / کارائیب باشد، سرطان دیگری داشته باشند یا قد بلند یا اضافه وزن داشته باشند این احتمال بیشتر است.

محققان انگلیسی اخیراً گفتند که هر چهار اینچ افزایش کمر یک مرد ممکن است خطر ابتلا به سرطان پروستات را تا 13 درصد افزایش دهد، بنابراین یک رژیم غذایی سالم و ورزش منظم می‌تواند به محافظت از آن کمک کند.

علائم

غده پروستات لوله خروجی مثانه (مجرای ادرار) را احاطه کرده است.

با بزرگ شدن، می‌تواند جریان ادرار را کند کرده و باعث ادرار مکرر، فوری یا دردناک (از جمله در شب) ، جریان ضعیف / مردد، خون در ادرار، عفونت‌ها یا حتی انسداد کامل شود.

این علائم ممکن است ناشی از سرطان پروستات، BPH یا سایر شرایط باشد. سرطان پروستات ممکن است به استخوان‌ها و اندام‌های دیگر نیز سرایت کند، بنابراین درد، کاهش وزن و / یا علائم در جاهای دیگر ممکن است اولین علائم باشد.

آزمایش‌ها

اگر مرد علائمی دارد، بررسی آنها مطمئن‌تر است، اگرچه احتمالاً سرطان نیست. بسیاری از مردان این کار را به تعویق می‌اندازند زیرا نگران معاینه ناخوشایند هستند، اما  این معاینه طولانی نیست و به پزشک کمک می‌کند تا تصمیم بگیرد که آیا مراجعه فوری مشکوک به سرطان مورد نیاز است یا خیر.

او همچنین نیاز به آزمایش PSA (آزمایش خون برای اندازه‌گیری میزان هورمون پروستات) و بررسی ادرار از نظر خون و عفونت دارد.

پزشک عمومی ممکن است او را به یک متخصص ارولوژی ارجاع دهد. قبل یا بعد از اسکن تشدید مغناطیسی، ممکن است به بیوپسی پروستات (نمونه بافتی که از طریق مجرای پشتی با استفاده از بی‌حسی موضعی گرفته شده) نیاز داشته باشد.

بسته به علائمی که دارد ممکن است به سی تی اسکن یا تصویراشعه ایکس استخوان نیز نیاز داشته باشد.

درمان

اگر مشخص شود که سرطان است، عدد گلیسون او، که شدت و میزان آن را درجه‌بندی می‌کند، محاسبه می‌شود و اطلاعات کاملی در مورد درمان‌های موجود، احتمال موفقیت و عوارض جانبی احتمالی (از جمله مواردی که بر ادرار و عملکرد جنسی تاثیر دارد) داده می‌شود.

گزینه‌ها ممکن است شامل جراحی، شیمی درمانی (از جمله درمان هورمونی) ، سونوگرافی متمرکز با شدت بالا (HIFU) و یا رادیوتراپی باشند.

با این حال، اگر او مبتلا به سرطان موضعی کم‌خطر باشد، ممکن است نظارت فعال را ترجیح دهد که هدف آن جلوگیری از درمان غیرضروری تا زمان پیشرفت یا تغییر نظر است. او همچنین باید برای پشتیبانی به یک پرستار متخصص مراجعه کند و به بررسی‌های منظم پیگیری نیاز دارد.

مترجم: نرگس قاسمی پناه

منبع: womansweekly.com