سلامت

غدد هیپوفیز به اندازه نخود در اعماق پشت پل بینی ما در پایه مغز قرار دارند.

آنها نه هورمون مختلف تولید می‌کنند که عملکردهای مختلف بدن را کنترل می‌کنند. این موارد توسط ناحیه مجاور مغز، هیپوتالاموس کنترل و تنظیم می‌شوند.

به عنوان مثال، اگر هیپوتالاموس تشخیص دهد که غده تیروئید ما به اندازه کافی هورمون تیروئید (تیروکسین) تولید نمی‌کند، TRH (هورمون آزاد‌کننده تیروتروفین) را به هیپوفیز ما می‌فرستد که TSH بیشتری (هورمون تحریک‌کننده تیروئید) آزاد می‌کند و باعث می‌شود که تولید تیروئید بالا برود.

این حلقه بازخورد همچنین اطمینان حاصل می‌کند که وقتی تیروکسین کافی تولید کردیم، هیپوتالاموس TRH را خاموش می‌کند تا اینکه در مرحله بعدی میزان تیروکسین بیشتری را تشخیص دهد. علائم هیپوفیز ممکن است مختلط یا غیرمعمول باشد، به خصوص اگر بیش از یک هورمون تحت تاثیر قرار گیرد.

ممکن است چه مشکلی بوجود آید؟

هر هورمون حلقه بازخورد خاص خود را دارد و دائماً سطح را با نیازهای ما تنظیم می‌کند.

اما تومور هیپوفیز (رشد) ممکن است سطح یک یا چند هورمون تحریک‌کننده را افزایش دهد، اگرچه در صورت له‌شدن سلولهای مجاور ممکن است برخی از آنها واقعاً سقوط کنند (نارسایی هیپوفیز).

اگر "اندام هدف" (به عنوان مثال تیروئید) پاسخ ندهد، ممکن است سطح نیز افزایش یابد. تومورهای هیپوفیز تقریباً همیشه خوش‌خیم (غیر‌سرطانی) هستند اما با رشد آنها می‌توانند باعث سردرد یا فشار بر روی اعصاب اطراف شوند و بینایی را مختل کنند.

نارسایی هیپوفیز همچنین می‌تواند پس از خونریزی عمده هنگام زایمان رخ دهد.

علائم

هیپوفیز ADH (هورمون ضد‌ادرار) تولید می‌کند که به کلیه‌ها می‌گوید آب کمتری دفع کنند.

بیش از حد باعث احتباس مایعات و فشار خون می‌شود. خیلی کم باعث تکرر ادرار، تشنگی و کمبود آب بدن می‌شود.

همچنین اکسی توسین تولید می‌کند که برای زایمان و ترشح شیر مادر مهم است. هیپوفیز غدد تیروئید ما را کنترل می کند. هورمون تحریک‌کننده تیروئید ((TSH بیش از حد بدن ما را سرعت می‌بخشد، در حالی که مقدار کمی همه چیز را کند می‌کند.

همچنین ACTH (هورمون آدرنوکورتیکوتروپیک) را به غدد فوق کلیوی ما می‌فرستد. اینها کورتیزول (هورمون "ترس، پرواز یا مبارزه" ما) می‌سازند، که همچنین بر قند خون، فشار خون، سیستم ایمنی بدن ما تاثیر می‌گذارد و التهاب را سرکوب می‌کند.

هورمون آدرنوکورتیکوتروپیک بیش از حد منجر به سندرم کوشینگ می‌شود (افزایش وزن، صورت ماه قرمز، فشار خون بالا). تولید بیماری آدیسون بسیار کم است (فشار خون پایین، ناهنجاری‌های شیمیایی و خستگی مفرط).

هیپوفیز همچنین هورمون رشد (که رشد و ترمیم را کنترل می‌کند، از جمله تعادل عضله / چربی ما) و هورمون تحریک‌کننده ملانوسیت (برای رنگدانه پوست / رنگ) تولید می‌کند.

هورمون رشد بیش از حد باعث تولید آکرومگالی (قد بیش از حد، دستان بزرگ، پا، زبان و صدای کلفت) می‌شود. رشد بسیار کم نیز مانع رشد می‌شود.

هورمونهای جنسی LH (هورمون لوتئینزان) و FSH (هورمون محرک فولیکول) نیز در هیپوفیز تولید می‌شوند - اینها تخمدانهای ما را کنترل می‌کنند (و عملکرد بیضه در مردان).

سطح زیاد یا پایین می‌تواند بر قاعدگی و باروری تاثیر بگذارد. گرگرفتگی و تعریق در اثر متوقف شدن پاسخ تخمدانهای یائسگی، در اثر افزایش موج LH / FSH ایجاد می‌شود. مقادیر بالای هورمون نهم، پرولاکتین، می‌تواند تولید نامناسب شیر مادر را تحریک کند.

درمان

تومورها با جراحی، رادیوتراپی یا داروهای مهار‌کننده قابل درمان هستند. همچنین ممکن است برای مقادیر زیاد و پایین هورمون‌های مختلف، قبل، بعد و یا به جای حذف به درمان یا مکمل نیاز داشته باشید.

اما از آنجا که بیشتر ما به دلایل مختلف اسکن مغزی می‌کنیم، میکروآدنوم‌های هیپوفیز بیشتری در حال تشخیص است. این تومورهای کوچک خوش‌خیم ممکن است نیازی به درمان نداشته باشند، مگر اینکه رشد کنند یا اختلال هورمونی ایجاد کنند. اما شما به نظارت و تنظیم منظم درمان نیاز خواهید داشت، به خصوص اگر قصد بارداری دارید.

4 آزمایش که ممکن است لازم داشته باشید

1. طیفی از آزمایشات خون برای اندازه‌گیری نحوه عملکرد هیپوفیز، هیپوتالاموس و اندام‌ها / عملکردهای مختلف بدن.

2. اشعه ایکس جمجمه - این ممکن است فشار روی استخوان جمجمه را از تومور هیپوفیز در حال رشد نشان دهد.

3. آزمایشات چشم - ممکن است نتوانید چیزهایی را در کنار یا بالای میدان دید هر چشم ببینید.

4. اسکن مغز با تشدید مغناطیسی (MR).

مترجم: نرگس قاسمی پناه

منبع: womansweekly.com