چرا برخی کودکان روند طبیعی تکلم را طی نمی‌کنند؟
متخصصان براین باورند که طیف وسیعی از مشکلات مانند ناهنجاری‌های فک و دهان، عفونت‌های گوش میانی و کاهش شنوایی، ضربه به عضلات سر و صورت، وضعیت روحی روانی کودک مانند ترس، اختلالات روانشناختی مانند اتیسم و... می‌توانند در بروز اختلالات کلامی کودک موثر باشند.
استفاده مکرر و طولانی از پستانک موجب تاخیر در تکلم می‌شود
10 فروردین 1399 ساعت: 13:1
10 فروردین 1399 ساعت: 13:1
متخصصان براین باورند که طیف وسیعی از مشکلات مانند ناهنجاری‌های فک و دهان، عفونت‌های گوش میانی و کاهش شنوایی، ضربه به عضلات سر و صورت، وضعیت روحی روانی کودک مانند ترس، اختلالات روانشناختی مانند اتیسم و... می‌توانند در بروز اختلالات کلامی کودک موثر باشند.
بعضی از کودکان در برقراری ارتباط گفتاری طی سال‌های اول زندگی مشکل دارند. آنها قادر به بیان کلمات محدودی هستند یا از اصوات نامفهومی برای ابراز نظر خود استفاده می‌کنند. در این شرایط نگرانی در مورد اختلالات گفتاری و حتی ناتوانایی در تکلم، والدین را آزار می‌دهد، اما واقعا این مسئله تا چه حدی طبیعی است و چه زمان نیاز به مشورت با کارشناسان گفتاردرمانی خواهد بود.
تکلم در سنین کمتر از 3 سال
از بدو تولد، زبان، برقراری ارتباط و رشد روانشناختی و عاطفی به هم وابسته هستند. نوزاد با جیغ و گریه شروع به برقراری ارتباط با اطرافیان می‌کند و ایجاد هر صدایی در بهبود عملکرد اندام‌های موثر در تکلم موثر است.
کودک در حدود 12 ماهگی می‌تواند نخستین کلمات را بیان کند. به تدریج دایره واژگان او گسترده می‌شود تا اینکه در 2 سالگی می‌تواند جملات دو یا سه کلمه‌ای بگوید. بیان کلمه «من» دیرتر و حدود 3 سالگی گفته می‌شود.
تکلم در سنین 4 تا 6 سال
کودک در این سنین کم‌کم می‌تواند بین اسامی و صفت‌ها ارتباط ایجاد کند. جمله‌بندی و قواعد دستوری در جملات او کامل‌تر می‌شود و قادر است افعال را تقریبا در زمان مناسب به کار برد.
با رسیدن به 6 سالگی، می‌تواند حروف الفبا را ادا کند و نسبت به درک مفهوم صحیح کلمات مشتاق می‌شود. در اکثر موارد، دائم از والدین می‌خواهد تا برایش قصه بخوانند، تسلط او بر افعال نامرتب بهتر می‌شود، می‌تواند نام، سن و آدرس منزل را بگوید و به روشنی خواسته‌ها و احساساتش را ابراز کند.
تاخیر رشد کلامی در کودکان
تاخیر در تکلم کودک الزاما یک مشکل جدی نیست بلکه می‌تواند به دلیل تکامل نیافتن قدرت تکلم باشد. در واقع، ممکن است کودک کلماتی ساده‌تر از سن واقعی خود را بیان کرده و قادر به ابراز نظر خود به‌طور صحیح نباشد.
متخصصان معتقدند که تاخیر در تکلم اساسا به خاطر دایره واژگانی محدود و سبک بیان تلگرافی است به‌طوری که کودک از حروف ربط و فاعل در جمله‌بندی استفاده نمی‌کند.
البته اگر کودک تا سن 2 سالگی هیچ کلمه‌ای نمی‌گوید یا سخن گفتن او خیلی محدود است و از طرفی قادر به برقراری ارتباط با دیگران نیست، باید نسبت به وضعیت او توجه بیشتری داشت و با متخصصان کودک و گفتاردرمانی مشورت کرد.
همچنین گاه ابتلا به عفونت‌های گوش و حلق و بینی زمینه‌ساز اختلال در شنوایی کودک و در نتیجه عدم تکامل قدرت تکلم خواهد بود که بی‌توجهی نسبت به این مسائل ممکن است تا سنین مدرسه ادامه یابد و بهترین زمان یادگیری و قدرت تکلم کودک را تحت تاثیر قرار دهد.
در صورت تاخیر در رشد کلامی کودک نسبت به شرایط طبیعی، نباید در مشورت با متخصص تعلل کرد زیرا در بسیاری موارد، با تشخیص سریع مشکل و درمان مناسب این مساله برطرف شده و کودک روند رشد عادی را خواهد داشت.
اگر کودک خوب صحبت نکند، چه باید کرد؟
متخصصان براین باورند که طیف وسیعی از مشکلات مانند ناهنجاری‌های فک و دهان، عفونت‌های گوش میانی و کاهش شنوایی، ضربه به عضلات سر و صورت، وضعیت روحی روانی کودک مانند ترس، اختلالات روانشناختی مانند اتیسم و... می‌توانند در بروز اختلالات کلامی کودک موثر باشند. اختلالات رفتاری مانند پرت کردن اشیاء، جیغ زدن و... گاه ناشی از این عدم توانایی است.
به‌طور کلی در کنار مشاوره با متخصص و تشخیص علت زمنیه‌ای، باید همواره به کودک کمک کرد تا در قالب بازی، داستان و نمایش بتواند احساسات خود را از طریق گفتار بیان کند. والدین باید در این زمینه بسیار تلاش کنند و بدون اجبار و خشونت کودک را به ادای کلمات تشویق نمایند.
استفاده مکرر و طولانی از پستانک موجب تاخیر در تکلم می‌شود
مسئله دیگری که ممکن است تکلم کودک را به تاخیر بیاندازد، استفاده مکرر و طولانی از پستانک است. زمانی که پستانک در دهان کودک است، زبان در حالت پایین‌تری نسبت به شرایط عادی قرار می‌گیرد و او نمی‌تواند به درستی کلمات را بیان کند. توصیه می‌شود استفاده از پستانک فقط به شب و تا یک‌سالگی محدود شود و نهایت تا 2 سالگی کاملا کنار گذاشته شود تا در تکلم کودک اختلال ایجاد نشود.
تکلم در سنین کمتر از 3 سال
از بدو تولد، زبان، برقراری ارتباط و رشد روانشناختی و عاطفی به هم وابسته هستند. نوزاد با جیغ و گریه شروع به برقراری ارتباط با اطرافیان می‌کند و ایجاد هر صدایی در بهبود عملکرد اندام‌های موثر در تکلم موثر است.
کودک در حدود 12 ماهگی می‌تواند نخستین کلمات را بیان کند. به تدریج دایره واژگان او گسترده می‌شود تا اینکه در 2 سالگی می‌تواند جملات دو یا سه کلمه‌ای بگوید. بیان کلمه «من» دیرتر و حدود 3 سالگی گفته می‌شود.
تکلم در سنین 4 تا 6 سال
کودک در این سنین کم‌کم می‌تواند بین اسامی و صفت‌ها ارتباط ایجاد کند. جمله‌بندی و قواعد دستوری در جملات او کامل‌تر می‌شود و قادر است افعال را تقریبا در زمان مناسب به کار برد.
با رسیدن به 6 سالگی، می‌تواند حروف الفبا را ادا کند و نسبت به درک مفهوم صحیح کلمات مشتاق می‌شود. در اکثر موارد، دائم از والدین می‌خواهد تا برایش قصه بخوانند، تسلط او بر افعال نامرتب بهتر می‌شود، می‌تواند نام، سن و آدرس منزل را بگوید و به روشنی خواسته‌ها و احساساتش را ابراز کند.
تاخیر رشد کلامی در کودکان
تاخیر در تکلم کودک الزاما یک مشکل جدی نیست بلکه می‌تواند به دلیل تکامل نیافتن قدرت تکلم باشد. در واقع، ممکن است کودک کلماتی ساده‌تر از سن واقعی خود را بیان کرده و قادر به ابراز نظر خود به‌طور صحیح نباشد.
متخصصان معتقدند که تاخیر در تکلم اساسا به خاطر دایره واژگانی محدود و سبک بیان تلگرافی است به‌طوری که کودک از حروف ربط و فاعل در جمله‌بندی استفاده نمی‌کند.
البته اگر کودک تا سن 2 سالگی هیچ کلمه‌ای نمی‌گوید یا سخن گفتن او خیلی محدود است و از طرفی قادر به برقراری ارتباط با دیگران نیست، باید نسبت به وضعیت او توجه بیشتری داشت و با متخصصان کودک و گفتاردرمانی مشورت کرد.
همچنین گاه ابتلا به عفونت‌های گوش و حلق و بینی زمینه‌ساز اختلال در شنوایی کودک و در نتیجه عدم تکامل قدرت تکلم خواهد بود که بی‌توجهی نسبت به این مسائل ممکن است تا سنین مدرسه ادامه یابد و بهترین زمان یادگیری و قدرت تکلم کودک را تحت تاثیر قرار دهد.
در صورت تاخیر در رشد کلامی کودک نسبت به شرایط طبیعی، نباید در مشورت با متخصص تعلل کرد زیرا در بسیاری موارد، با تشخیص سریع مشکل و درمان مناسب این مساله برطرف شده و کودک روند رشد عادی را خواهد داشت.
اگر کودک خوب صحبت نکند، چه باید کرد؟
متخصصان براین باورند که طیف وسیعی از مشکلات مانند ناهنجاری‌های فک و دهان، عفونت‌های گوش میانی و کاهش شنوایی، ضربه به عضلات سر و صورت، وضعیت روحی روانی کودک مانند ترس، اختلالات روانشناختی مانند اتیسم و... می‌توانند در بروز اختلالات کلامی کودک موثر باشند. اختلالات رفتاری مانند پرت کردن اشیاء، جیغ زدن و... گاه ناشی از این عدم توانایی است.
به‌طور کلی در کنار مشاوره با متخصص و تشخیص علت زمنیه‌ای، باید همواره به کودک کمک کرد تا در قالب بازی، داستان و نمایش بتواند احساسات خود را از طریق گفتار بیان کند. والدین باید در این زمینه بسیار تلاش کنند و بدون اجبار و خشونت کودک را به ادای کلمات تشویق نمایند.
استفاده مکرر و طولانی از پستانک موجب تاخیر در تکلم می‌شود
مسئله دیگری که ممکن است تکلم کودک را به تاخیر بیاندازد، استفاده مکرر و طولانی از پستانک است. زمانی که پستانک در دهان کودک است، زبان در حالت پایین‌تری نسبت به شرایط عادی قرار می‌گیرد و او نمی‌تواند به درستی کلمات را بیان کند. توصیه می‌شود استفاده از پستانک فقط به شب و تا یک‌سالگی محدود شود و نهایت تا 2 سالگی کاملا کنار گذاشته شود تا در تکلم کودک اختلال ایجاد نشود.
مترجم: مریم‌سادات کاظمی
منبع:www.Parents.fr
منبع:www.Parents.fr
برچسب ها
دیدگاه کاربران
ممکن است این مطالب هم برای شما مفید باشد