سلامت

 ما اطلاع دقیقی از تعداد بی‌جنسگراها نداریم ولی تخمین می‌زنند حدود ۱ درصد جمعیت را تشکیل می‌دهند.این تخمین حاصل مقاله‌ای است که در سال ۲۰۰۴ میلادی توسط «آنتونی بوگارت»، روان‌شناس کانادایی، منتشر شد. او از یک نمونه جمعیتی پرسیده بود به چه کسی علاقه جنسی دارند و این تخمین بر اساس آنهایی بود که جواب داده بودند: «هیچ کس»اون، وب‌سایت دیده شدن و آموزش بی‌جنسگرایی فضایی اینترنتی است که مردم می‌توانند در آن راجع به بی‌جنسگرایی اطلاعات کسب کنند و در تالارهای گفت‌وگوی آن با افراد مشابه آشنا شوند.

این همان وب‌سایتی است که افراد بی‌جنسگرا می‌توانند از طریق آن دوستان جدیدی پیدا کنند و با افرادی که مثل آنها فکر می‌کنند دیدار داشته باشند.

«مایکل»، یکی از این افراد که مایل است پدر شود، می‌گوید: «راستش بررسی کمی تعداد افرادی که خود را بی‌جنسگرا حساب می‌کنند کار خیلی سختی است چون خیلی‌ها هنوز به قول معروف از پستو بیرون نیامده‌اند. بین جامعه بی‌جنسگراها و افرادی که در دنیای خصوصی خود را بی‌جنسگرا حساب می‌کنند یا هنوز با این عبارت آشنا نشده‌اند تفاوت وجود دارد. در حال حاضر در بریتانیا بیش از ۱۰۰ هزار عضو رسمی داریم که همه آنها فعال نیستند. بعضی‌ها ممکن است صرفا برای کسب اطلاعات اولیه حساب کاربری ایجاد کرده باشند. بعضی‌ها ممکن است ما را ترک کنند ولی ما می‌بینیم که سال به سال به تعداد اعضای ما اضافه می‌شود و از ۳ عضو در سال ۲۰۰۲ میلادی به تقریبا ۱۰۵ هزار عضو در سال ۲۰۱۸ میلادی رسیده‌ایم.»

او که از اعضای فعال این گروه است، می‌گوید: «اون در حال مذاکره با وزارت بهداشت بریتانیاست تا آنها بی‌جنسگرایی را هم به عنوان یکی از گزینه‌های موجود در سرشماری ۲۰۲۱ بپذیرند. این سرشماری ممکن است برای اولین بار سوالی هم راجع به هویت جنسیتی افراد داشته باشد.» اداره ملی آمار می‌گوید که پیشنهادهایش را در قالب گزارشی منتشر خواهد کرد.پروفسور «کری پیچر»، مدیر مرکز کودکان، جوانان و خانواده ناتینگهام که متخصص مسائل هویتی و کودکی است، عقیده دارد تعداد افرادی که متوجه تفاوت‌های خود می‌شوند رو به رشد است چون روابط جنسی بیشتر از گذشته موضوع صحبت است.

او می‌گوید: «شما اگر مثلا پسری باشید بین گروهی از پسران نوجوان که کارشان چشم‌چرانی است ولی شما علاقه‌ای به این کار نداشته باشید، شاید متوجه تفاوتتان با بقیه بشوید.»ولی جامعه تغییر کرده است. بی‌جنسگرایی هم جنبش اجتماعی است که می‌گوید بعضی‌ها هستند که واقعا علاقه‌ای به رابطه جنسی ندارند و این امری عادی است. خیلی‌ها امتحان می‌کنند تا بفهمند چه کسی می‌خواهند باشند و چه کسی می‌توانند باشند.«مایکل» می‌افزاید: «هنوز حرف و حدیث پیرامون بی‌جنسگرایی زیاد است، مثلا یک فکر اشتباه این است که یک بی‌جنسگرا کسی است که هنوز زوج مناسب خود را پیدا نکرده یا نمی‌تواند به اندازه کافی توجه جنسی دیگران را به خود جلب کند. سوالات زیادی از ما می‌شود، مثلا از ما می‌پرسند می‌شود بی‌جنسگرایی را درمان کرد؟ بی‌جنسگرایی نه بیماری است و نه مشکل. فقط یک گرایش جنسی است.»

اذعان به بی‌جنسگرایی یکی از بزرگ‌ترین موانع است. وقتی «آدام» به خانواده و دوستانش گفت که بی‌جنسگراست 22-21 سال بیشتر نداشت. هدف او از این کار کم کردن فشارهایی بود که به خاطر وجود تفاوت بین خود و دیگران حس می‌کرد.
او می‌گوید: «پدرم خیلی راحت برخورد کرد. فقط گفت که به نظرش کاملا منطقی می‌آید. مادرم اما مقداری تردید داشت. ناراحت بود چون فکر می‌کرد که شاید هرگز بچه‌دار نشوم. همه دوستانی که از موضوع خبر دارند هم خیلی راحت آن را پذیرفتند. این خیلی اتفاق خوبی بود.»

بعضی از دوستان آدام سعی می‌کنند در روابط عاطفی به او کمک کنند و نگاه متفاوت او به مساله صمیمیت را درک کنند.

منبع:گاردین