سلامت

 کرونا نظام آموزش جهانی را به هم ریخته. هنوز کسی نمی‌داند بچه‌ها باید مدرسه بروند یا نه یا اگر قرار است مدرسه بروند، این کار چطور باید انجام بگیرد و آیا آموزش آنلاین می‌تواند جوابگوی نیازهای آموزشی و پرورش کودکان ما باشد؟ اغلب والدین و کارشناسان علوم تربیتی عقیده دارند آموزش غیرحضوری نمی‌تواند جای کلاس‌های حضوری را بگیرد، اما وقتی صحبت از دانش‌آموزان استثنایی به میان می‌آید، این بحث پیچیده‌تر هم می‌شود. براساس بررسی‌ها و آمارهای مجامع علمی و فرهنگی بین‌المللی نظیر یونسکو و برخی کشورهای غربی، در حدود 10 تا 15 درصد از کودکان مدرسه‌رو هر کشور بنابر تعریفی که ارائه شد، استثنایی‌اند و به توجه خاص آموزشی نیاز دارند؛ به عنوان مثال در سال 1994، دفتر آموزش کودکان معلول در آمریکا اعلام کرد که حدود 12 درصد از کودکان، از تولد تا 19 سالگی به نحوی دچار معلولیت‌اند و به آموزش ویژه نیاز دارند.

در واقع برخلاف آنچه عمدتا در اذهان تداعی می‌شود، آموزش و پرورش استثنایی لزوما به معنای جداسازی و انتقال کودک از مدرسه عادی به مدرسه استثنایی نیست، بلکه آموزش استثنایی برنامه‌ای تنظیم شده براساس ارزیابی‌های مستمر و جامع برای کودک از تولد تا پایان زندگی و همراه با خانواده، مدرسه و اجتماع است. بنابراین ایجاد کلاس‌ها و مدارس خاص برای کودکان استثنایی هدف نیست، بلکه برخاسته از یک ضرورت آموزشی است؛ زیرا با حضور دو سه نفر کودک استثنایی در یک کلاس معمولی 40 یا 50 نفری، معلم قادر نخواهد بود آن گونه که شایسته است به تفاوت‌های فردی توجه داشته باشد، به‌خصوص زمانی که تفاوت موجود میان این دو سه نفر کودک استثنایی با دیگر کودکان قابل ملاحظه باشد، اگر معلم بخواهد توجه بیشتری به این کودکان، که نیاز بیشتری دارند، مبذول دارد ناگزیر است از وقت آموزش و هدایت دانش‌آموزان دیگر بکاهد و به‌عکس.