پلاسمادرمانی خطر مرگ ناشی از کووید-۱۹ را کاهش میدهد
17 شهریور 1399 ساعت: 19:6
17 شهریور 1399 ساعت: 19:6
سازمان غذا و داروی آمریکا ممکن است به زودی استفاده اضطراری از پلاسمای خون افراد بهبودیافته از بیماران کووید-۱۹ ناشی از کروناویروس را برای درمان بیماران دیگر کووید-۱۹ تایید کند.
به گزارش رویترز مجوز مصرف اضطراری به پزشکان اجازه خواهد داد پلاسمادرمانی را در مراحل ابتداییتر عفونت کروناویروس که تصور میرود موثرتر باشد، تجویز کنند. کارآزمایی بالینی بزرگی که برای ارزیابی تاثیر پلاسمادرمانی در بیماران کووید-۱۹ در آمریکا در جریان است، تا به حال بیش از 90 هزار بیمار را دربرگرفته است.
تجزیهوتحلیل دادههپپای یکجاشده مربوط 8 بررسی قبلی تاثیر پلاسمادرمانی که بیش از ۷۰۰ بیمار بستریشده در سراسر جهان را دربرمیگیرد، نشان داده است که این شیوه میتوان میزان مرگ بیماران بستری به علت کووید-۱۹ را کاهش دهد. این بررسی نشان داد که میزان مرگومیر در بیماران دریافتکننده پلاسما حدود ۱۳ درصد است، در حالی که در بیمارانی که آن را دریافت نکرده بودند، این رقم به حدود ۲۵ درصد میرسید.
یک بررسی قبلی برای تعیین بیخطربودن این شیوه درمان روی 5هزار بیمار بستریشده بزرگسال دچار شکل شدید یا تهدیدکننده حیات کووید-۱۹ هم نشان داد که کمتر از یک درصد بیماران در چهار نخست پس از تزریق پلاسما دچار عوارض جانبی میشوند.
سابقه پلاسمادرمانی برای درمان بیماریهای عفونی به سالها پیش بازمیگردد. در جریان پاندمی آنفلوانزای اسپانیایی سال ۱۹۱۸ میلادی پزشکان کشف کردند که تزریق خون بیمارانی که قبلا از آنفلوانزا بهبود یافتهاند به بیماران دیگر میتواند آنها را بهبود بخشد.
پلاسمای یا بخش مایع خون افراد بهبودیافته از کروناویروس حاوی آنتیبادیهای خنثیکننده است و تزریق داخل وریدی به بیماران میتواند پاسخ ایمنی در مقابل ویروس را در آنها تقویت کند.
کارشناسان میگویند به جز اینکه تزریق پلاسمای بهبودیافتگان خطر مرگ در افراد دچار بیماری شدید را کاهش میدهد، احتمالا اگر در مراحل ابتدایی بیماری مورد استفاده قرار گیرد، میتواند از تبدیل شکل خفیف بیماری به شکل شدید آن جلوگیری کند. البته استفاده گسترده از پلاسمادرمانی با محدودیتهای عمدهای هم روبرو است. پلاسما باید به سرعت از فرد اهداکننده به فرد گیرنده منتقل شود و گروه خونی دو نفر باید با هم مطابقت داشته باشد. از طرف دیگر میزان پلاسمایی که از بیماران بهبودیافته به دست میآید محدود است، چرا که با توجه به اهدای خون بهوسیله بهبودیافتگان دارد.
بنابراین احتمالا پلاسمادرمانی درازمدت برای ویروس نیست. پژوهشگران و شرکتهای داروسازی پلاسمادرمانی را یک درمان موقت میدانند تا زمانی که واکسن در دسترس عموم قرار گیرد.
تجزیهوتحلیل دادههپپای یکجاشده مربوط 8 بررسی قبلی تاثیر پلاسمادرمانی که بیش از ۷۰۰ بیمار بستریشده در سراسر جهان را دربرمیگیرد، نشان داده است که این شیوه میتوان میزان مرگ بیماران بستری به علت کووید-۱۹ را کاهش دهد. این بررسی نشان داد که میزان مرگومیر در بیماران دریافتکننده پلاسما حدود ۱۳ درصد است، در حالی که در بیمارانی که آن را دریافت نکرده بودند، این رقم به حدود ۲۵ درصد میرسید.
یک بررسی قبلی برای تعیین بیخطربودن این شیوه درمان روی 5هزار بیمار بستریشده بزرگسال دچار شکل شدید یا تهدیدکننده حیات کووید-۱۹ هم نشان داد که کمتر از یک درصد بیماران در چهار نخست پس از تزریق پلاسما دچار عوارض جانبی میشوند.
سابقه پلاسمادرمانی برای درمان بیماریهای عفونی به سالها پیش بازمیگردد. در جریان پاندمی آنفلوانزای اسپانیایی سال ۱۹۱۸ میلادی پزشکان کشف کردند که تزریق خون بیمارانی که قبلا از آنفلوانزا بهبود یافتهاند به بیماران دیگر میتواند آنها را بهبود بخشد.
پلاسمای یا بخش مایع خون افراد بهبودیافته از کروناویروس حاوی آنتیبادیهای خنثیکننده است و تزریق داخل وریدی به بیماران میتواند پاسخ ایمنی در مقابل ویروس را در آنها تقویت کند.
کارشناسان میگویند به جز اینکه تزریق پلاسمای بهبودیافتگان خطر مرگ در افراد دچار بیماری شدید را کاهش میدهد، احتمالا اگر در مراحل ابتدایی بیماری مورد استفاده قرار گیرد، میتواند از تبدیل شکل خفیف بیماری به شکل شدید آن جلوگیری کند. البته استفاده گسترده از پلاسمادرمانی با محدودیتهای عمدهای هم روبرو است. پلاسما باید به سرعت از فرد اهداکننده به فرد گیرنده منتقل شود و گروه خونی دو نفر باید با هم مطابقت داشته باشد. از طرف دیگر میزان پلاسمایی که از بیماران بهبودیافته به دست میآید محدود است، چرا که با توجه به اهدای خون بهوسیله بهبودیافتگان دارد.
بنابراین احتمالا پلاسمادرمانی درازمدت برای ویروس نیست. پژوهشگران و شرکتهای داروسازی پلاسمادرمانی را یک درمان موقت میدانند تا زمانی که واکسن در دسترس عموم قرار گیرد.
دیدگاه کاربران
ممکن است این مطالب هم برای شما مفید باشد