سلامت

در این چند ماه، شیوع ویروس کرونا واقعاً زندگی را برای همه ما دشوار کرده است. بعضی از ما افرادی را که مبتلا شده‌اند را می‌شناسیم یا ممکن است خودمان مبتلا شده باشیم. 

بسیاری هم، شغل خود را از دست داده‌اند یا درآمدشان کاهش پیدا کرده است. شنیدن مداوم اخبار بد، بسیار کار سختی است. بنابراین چگونه می‌توانیم کمی آرام شویم؟

بعضی اوقات، حتی در تاریک‌ترین لحظه‌های زندگی، تغییر دیدگاه می‌تواند تغییراتی را به وجود آورد. اوایل امسال، من روزهای بسیار سختی را داشتم.

پسر 13 ساله من بسیار بیمار شد و نیاز به بستری شدن داشت. درست چند روز پس از بازگشت او به خانه، پدرم زمین خورد و سریع او را به بیمارستان منتقل کردیم و در سی‌تی‌اسکن، خونریزی شدید مغزی تشخیص داده شد و نیاز به جراحی داشت.  فقط این اتفاقات نبود. دو هفته بعد، شوهرم به اورژانس منتقل شد و آن ماه، بدترین ماه زندگی من بود.

در حالی که این دوران سخت را پشت سر می‌گذاشتم، از دوستم شنیدم که مادرش، پس از مدت‌ها دست و پنجه نرم کردن با بیماری سرطان، فوت کرده بود و در همان زمان، پدرش هم به دلیل یک بیماری سخت در بیمارستان بستری شده بود.

او خیلی از مادرش پرستاری کرده بود و اکنون پدرش بیمار بود. هفته بعد از آن،پدر همسایه‌ام به دلیل ذات‌الریه ناگهان فوت کرد. دلم برای دوستم و خانواده‌اش و هم برای همسایه‌ام می‌سوخت اما وقتی فکر کردم به شرایط آنها و خواستم کمک کنم، اتفاقاتی افتاد و مشکلات خودم بیشتر شد. وقتی توجه خود را به کمک کردن به دیگران معطوف می‌کنیم، این مسئله نه تنها ذهن ما را از نگرانی دور می‌کند، بلکه به ما یادآوری می‌کند که فقط ما نیستیم که مشکل داریم و ما تنها نیستیم و خبرهای بد برای همه اتفاق می‌افتد و هیچ کس در زندگی از مشکلات دور نیست (مهم نیست که در پستی که در شبکه اجتماعی می‌گذارند، چقدر خوشحال به نظر می‌رسند). مهربانی کردن و کمک به دیگران، در رسیدن ما به هدف کمک می‌کند و کمک می‌کند تا کاری کنیم دیگران به آرامش و به بسیاری احساسات خوب دیگر برسند و نیز به ما کمک می‌کند تا از نزدیک با افراد دیگر ارتباط برقرار کنیم و دست آنها را بگیریم. از صحبت‌های روزمره فراتر رفته و به شیوه‌ای درست، مشکلات زندگی آنها را حل کنیم.

رفتارهای خیرخواهانه از لحاظ جسمانی نیز به نفع ماست. تحقیقات نشان می‌دهد که حتی مشاهده یک کار خیرخواهانه می‌تواند مفید باشد. هورمون اکسی توسین را آزاد کرده و رگ‌های خونی را باز می‌کند و فشار خون را کاهش می‌دهد و این همان هورمونی است که هنگام در آغوش گرفتن ترشح می‌شود و سطح استرس را نیز کم می‌کند. 

مطالعه‌ای در دانشگاه ییل با بررسی افرادی که کارهای خیرخواهانه‌ای انجام می‌دادند، نشان داد که آن دسته از افراد با استرس به گونه دیگری مقابله می‌کنند. در روزهایی که با روی خوش با دیگران روبرو می‌شوند یا اقدامی مثبت انجام می‌دهند، استرس کمتری دارند. مطالعات قابل توجهی در مورد تاثیرات مهربانی انجام شده است، به طوری که چندین دانشگاه از جمله استنفورد و ییل، دوره‌های یادگیری «احساس همدردی» را گذاشته‌اند. من یک ترم آموزش احساس همدردی را( ویژه کارکنان بهداشت و درمان) در دانشگاه اموری گذرانده‌ام و این دوره در احساسات من اثرات زیادی داشت. اخیراً بنیاد تاسیس این شیوه از من دعوت کرد تا در کمپین «21 روز مهربان باش» شرکت کنم. هر ساله از اول سپتامبر تا 21 ام، یک کار خیر انجام می‌دهم. نمی‌دانم، آیا این نظر دوستم است که تازه طلاق گرفته یا ارسال یک پیام الهام‌بخش در شبکه اجتماعی یا ارسال پیام کوتاه همسایه‌ام است که در شروع مدرسه مجازی فرزندانش تحت فشار است؟ رک بگویم. همه اینها بر روی من تاثیر داشت. من از احساس همدردی نیز بهره گرفتم. پس همانطور که همه ما با ویروس کرونا سروکار داریم و استرس آن همه جا با ما هست، پس سعی کنید به دوست، اعضاء خانواده و افراد جامعه کمک کنید. بنابراین با همسایه سالمند خود تماس بگیرید و بپرسید که آیا او به چیزی یا کمکی نیاز دارد یا خیر؟ 

همه ما در این مسیر با هم همراه هستیم و همه ما باید بر سختی‌های آن مسلط شویم. کمک به یکدیگر، عبور از این مسیر را برای همه ما آسان می‌کند.

مترجم: مهتا زمانی‌نیک 
منبع: WebMD