سلامت

به گزارش سلامت به نقل از همشهری آنلاین فوربس نوشت نتایج این بررسی که هنوز مورد بازبینی کارشناسان مستقل قرار نگرفته، بسیار غیرعادی است. پژوهشگران در بیمارستان دانشگاهی اموری در آمریکا به سرپرستی دکتر محمد خان، استادیار پرتودرمانی سرطان، 5 بیمار کووید-19 دچار ذات‌الریه شدید را اکسیژن‌درمانی کردند. این بیماران که وضعیت عمومی‌شان در حال بدتر شدن بود با این شیوه درمان شدند. سن این بیماران از ۶۴ تا ۹۰ سال و میانه سنی‌شان ۹۰ سال بود، 4 بیمار زن، 4 بیمار آفریقایی‌تبار و یک بیمار سفیدپوست بودند. این بیماران در یک جلسه ۱۰ تا ۱۵ دقیقه‌ای پرتودرمانی با دوز کم (5/1 گری) در دو ریه دریافت کردند. 

«گری» واحد دوز پرتوتابی یونیزه‌کننده است. یک گری به عنوان جذب یک ژول انرژی پرتوتابی به ازای هر کیلوگرم ماده تعریف می‌شود. یک گری معادل ۱۰۰ «راد» است که واحد قدیمی پرتوتابی بود. 4 نفر از این بیماران در طول ۲۴ ساعت به سرعت بهبود در میزان اکسیژن خون و وضعیت هوشیاری را نشان دادند و ۱۲ روز بعد از بیمارستان مرخص شدند.

آزمایش‌های خون و تصویربرداری‌های مکرر از ریه‌ها نشان داد پرتودرمانی ایمن و موثر بوده و باعث عوارض جانبی نشده است. هیچ سمیت حاد پوستی، گوارشی یا ادراری-تناسلی در این موارد شدید کووید-19 با آزادی موادی التهابی به نام «سایتوکاین‌ها» به میزان زیاد همراه هستند که اصطلاحا «توفان سایتوکاینی» نامیده می‌شود. این وضعیت باعث پاسخ التهابی شدید عمومی کنترل‌نشده مرگبار می‌شود که باعث آسیب‌رساندن به ریه‌ها و ایجاد «نشانگان حاد زجر تنفسی» یا ARDS می‌شوند.

میزان مرگ‌ومیر ناشی از کووید-19 با افزایش سن بالا می‌رود. در بیماران ۷۰ تا ۷۹ ساله این میزان ۸ درصد است و در بیماران بالای ۸۰ سال میزان مرگ به 8/14 درصد می‌رسد. در بیمارانی که بستری می‌شوند و کارشان به بخش مراقبت‌های ویژه می‌کشد میزان مرگ‌ومیر به بالای ۵۰ درصد می‌رسد.

به همین دلیل است که یافتن درمان موثر و بی‌خطر برای بیماران سالمند بسیار حیاتی است. ظاهرا آثار ضدالتهابی پرتوتابی، نه اثر ضد ویروسی آن توانسته به درمان این بیماران کمک کند.

قرار است بررسی‌های در مقیاس بزرگ‌تر درباره استفاده از پرتوتابی با دوز کم به ریه‌ها در چند ماه آینده انجام شود.