نحوه برخورد با کودکی که مُدام قهر میکند
معمولاً اغلب بچهها زمانی که به آنچه میخواهند، نمیرسند یا با برخورد شدید والدین خود مواجه میشوند، 4 عکسالعمل مشترک دارند: شرایط را میپذیرند، با والدین خود بر سر موضوع بحث و گفتگو میکنند، دعوا و ناراحتی درست میکنند یا خیلی ساده، قهر میکنند.
در عکسالعمل به قهر کودک، با او قهر نکنید
4 فروردین 1399 ساعت: 14:1
4 فروردین 1399 ساعت: 14:1
معمولاً اغلب بچهها زمانی که به آنچه میخواهند، نمیرسند یا با برخورد شدید والدین خود مواجه میشوند، 4 عکسالعمل مشترک دارند: شرایط را میپذیرند، با والدین خود بر سر موضوع بحث و گفتگو میکنند، دعوا و ناراحتی درست میکنند یا خیلی ساده، قهر میکنند.

بعضی کودکان سر هیچ و پوچ بدخلقی میکنند و قهرکردن برای آنها تبدیل به یک عادت شده است. وقتی به خواستهشان نمیرسند! زمانی که حتی به خواستهشان میرسند اما آن را مطابق با تصورات ذهنی خویش نمیبینند! زمانی که کسی آنها را منتظر نگه میدارد! هنگامی که برنامهای تغییر میکند و نیز زمانی که دمای هوا بالا یا پایین میرود و... در این شرایط تنها راهی که به مغز کوچکشان خطور میکند، قهرکردن است. اما مساله اینجا است که چگونه میتوان با این مساله برخورد کرد؟
معمولاً اغلب بچهها زمانی که به آنچه میخواهند، نمیرسند یا با برخورد شدید والدین خود مواجه میشوند، 4 عکسالعمل مشترک دارند: شرایط را میپذیرند، با والدین خود بر سر موضوع بحث و گفتگو میکنند، دعوا و ناراحتی درست میکنند یا خیلی ساده، قهر میکنند.
راهکار چهارم، عکسالعمل همیشگی بعضی از بچهها است بهطوری که آنها در هر موقعیتی از این حربه کمک میگیرند. اگرچه این عکسالعمل به اندازه جنگ و دعوا در حضور دیگران مشکلساز نیست اما به همان اندازه غیرقابل تحمل است.
بسیاری از والدین به شدت تحت تاثیر قهر کودکان خود قرار میگیرند چرا که این رفتار، آنها را مجبور میکند تا مُدام خود را زیر سوال ببرند و همواره در جستجوی خطاهای نکرده خود باشند! از سوی دیگر، عدهای دیگر از بچهها به قهر متوسل میشوند تا والدین خود را تنبیه کنند: «تو برای من اسباببازی نخریدی پس من با تو قهر میکنم!»
اگر حربه قهرکردن در هر موقعیتی برای کودک کارگشا باشد، بدون شک بعد از یک سن مشخص، وی هر زمان که خواستهای داشته باشد به آن متوسل میشود، بنابراین شما در مقام والدین باید شرایط را مدیریت کنید و اجازه ندهید تا ترشرویی کودک همیشه جوابگوی خواستههایش باشد چون قطعاً به مرور زمان فرزندتان لوس و غیرقابل تحمل خواهد شد.
روانشناسان کودک معتقدند که والدین نباید به کودک ترشروی خود بیش از اندازه توجه کنند و البته لازم است که نسبت به او بیتفاوت نیز نباشند.
هر زمان که کودکتان قهر کرد، نخست وانمود کنید که قصد صحبت با وی را دارید، سپس او را به حال خودش بگذارید؛ مطمئن باشید به محض این که احساس کند از دیگران جدا افتاده است، از در آَشتی درخواهد آمد!
یادتان باشد اگر غیر از این رفتار کنید، کودک از موقعیت سوءاستفاده خواهد کرد و به قهر خویش ادامه خواهد داد چون به وضوح احساس میکند که اگر با دیگران قهر باشد، بیشتر جلب توجه خواهد کرد و دیگران هم مُدام در جستجوی راهی برای صحبت با وی هستند. در یک کلام، برخورد اشتباه والدین، سبب میشود که کودک با قهر و ترشرویی خود همه را سرکار بگذارد!
چرا کودک قهر میکند؟
عدهای بر این باورند که کودک با قهرکردن، قصدی جز سرکار گذاشتن دیگران ندارد. به همین دلیل این گروه معمولاً چنین کودکانی را کاملاً نادیده میگیرند تا تسلیم باجگیری و تهدید آنها نشوند. با این حال، اگر شما از این دسته افراد هستید، پیشنهاد ما به شما این است که حتماً با کودکتان در خصوص منشا ناراحتیهایش صحبت کنید و سپس علت رفتار و عکسالعمل خویش را به وی توضیح دهید. او باید بداند که به چه علت مورد تنبیه قرار گرفته است.
کودکی که زیاد قهر میکند واقعاً منزوی است و اگر والدین وی نیز به درگیری و ایجاد تشنج علاقهای نداشته باشند، به سرعت در گوشهای زندانی خواهد شد تا به رفتارش فکر کند و در تنهایی کامل، تسلی یابد؛ به این ترتیب بدون اینکه کسی از ناراحتی و رنجش او باخبر شود، کودک نیز از لاک خود بیرون میآید.
گاهی اوقات کودک قهر نمیکند اما به دلایلی از حرفزدن امتناع مینماید. شاید از این میترسد که اگر ناراحتی و مخالفت خود را ابراز کند، شما عکسالعمل بدی نسبت به وی داشته باشید! اگر چنین است، مطمئن باشید که کودک این قابلیت را دارد که مسائل مهمتر و بزرگتری را از شما پنهان کند.
شاید کودک با قهرکردن قصد دارد به شما نشان دهد که از چیزی ناراحت است و دلش میخواهد تا شما به علت این ناراحتی پی ببرید، بنابراین اگر در چنین موقعیتی قرار گرفتید، او را تشویق کنید تا احساساتش را بیان کند و از هر خشمی تهی گردد.
ترفندهایی برای خاتمه دادن به قهر کودکان
قبل از هرچیز، در عکسالعمل به قهر کودک، به هیچ عنوان شما نیز با او قهر نکنید زیرا گفتگو بهترین راهکار است. وقتی کودک احساس کند که حرفزدن موثرتر از قهرکردن است، عادت میکند که به جای سکوت، حرف بزند.
با او به نرمی سخن بگویید تا از بازگو کردن افکارش ترس و واهمهای نداشته باشد. با انجام یک فعالیت سرگرمکننده، جو سنگین موجود را تلطیف و تغییر دهید. زمانی که قهر میکند، او را تشویق کنید و به او توجه نشان دهید. به این ترتیب به مرور زمان عادت زشت قهرکردن از سر کودکتان میافتد.
معمولاً اغلب بچهها زمانی که به آنچه میخواهند، نمیرسند یا با برخورد شدید والدین خود مواجه میشوند، 4 عکسالعمل مشترک دارند: شرایط را میپذیرند، با والدین خود بر سر موضوع بحث و گفتگو میکنند، دعوا و ناراحتی درست میکنند یا خیلی ساده، قهر میکنند.
راهکار چهارم، عکسالعمل همیشگی بعضی از بچهها است بهطوری که آنها در هر موقعیتی از این حربه کمک میگیرند. اگرچه این عکسالعمل به اندازه جنگ و دعوا در حضور دیگران مشکلساز نیست اما به همان اندازه غیرقابل تحمل است.
بسیاری از والدین به شدت تحت تاثیر قهر کودکان خود قرار میگیرند چرا که این رفتار، آنها را مجبور میکند تا مُدام خود را زیر سوال ببرند و همواره در جستجوی خطاهای نکرده خود باشند! از سوی دیگر، عدهای دیگر از بچهها به قهر متوسل میشوند تا والدین خود را تنبیه کنند: «تو برای من اسباببازی نخریدی پس من با تو قهر میکنم!»
اگر حربه قهرکردن در هر موقعیتی برای کودک کارگشا باشد، بدون شک بعد از یک سن مشخص، وی هر زمان که خواستهای داشته باشد به آن متوسل میشود، بنابراین شما در مقام والدین باید شرایط را مدیریت کنید و اجازه ندهید تا ترشرویی کودک همیشه جوابگوی خواستههایش باشد چون قطعاً به مرور زمان فرزندتان لوس و غیرقابل تحمل خواهد شد.
روانشناسان کودک معتقدند که والدین نباید به کودک ترشروی خود بیش از اندازه توجه کنند و البته لازم است که نسبت به او بیتفاوت نیز نباشند.
هر زمان که کودکتان قهر کرد، نخست وانمود کنید که قصد صحبت با وی را دارید، سپس او را به حال خودش بگذارید؛ مطمئن باشید به محض این که احساس کند از دیگران جدا افتاده است، از در آَشتی درخواهد آمد!
یادتان باشد اگر غیر از این رفتار کنید، کودک از موقعیت سوءاستفاده خواهد کرد و به قهر خویش ادامه خواهد داد چون به وضوح احساس میکند که اگر با دیگران قهر باشد، بیشتر جلب توجه خواهد کرد و دیگران هم مُدام در جستجوی راهی برای صحبت با وی هستند. در یک کلام، برخورد اشتباه والدین، سبب میشود که کودک با قهر و ترشرویی خود همه را سرکار بگذارد!
چرا کودک قهر میکند؟
عدهای بر این باورند که کودک با قهرکردن، قصدی جز سرکار گذاشتن دیگران ندارد. به همین دلیل این گروه معمولاً چنین کودکانی را کاملاً نادیده میگیرند تا تسلیم باجگیری و تهدید آنها نشوند. با این حال، اگر شما از این دسته افراد هستید، پیشنهاد ما به شما این است که حتماً با کودکتان در خصوص منشا ناراحتیهایش صحبت کنید و سپس علت رفتار و عکسالعمل خویش را به وی توضیح دهید. او باید بداند که به چه علت مورد تنبیه قرار گرفته است.
کودکی که زیاد قهر میکند واقعاً منزوی است و اگر والدین وی نیز به درگیری و ایجاد تشنج علاقهای نداشته باشند، به سرعت در گوشهای زندانی خواهد شد تا به رفتارش فکر کند و در تنهایی کامل، تسلی یابد؛ به این ترتیب بدون اینکه کسی از ناراحتی و رنجش او باخبر شود، کودک نیز از لاک خود بیرون میآید.
گاهی اوقات کودک قهر نمیکند اما به دلایلی از حرفزدن امتناع مینماید. شاید از این میترسد که اگر ناراحتی و مخالفت خود را ابراز کند، شما عکسالعمل بدی نسبت به وی داشته باشید! اگر چنین است، مطمئن باشید که کودک این قابلیت را دارد که مسائل مهمتر و بزرگتری را از شما پنهان کند.
شاید کودک با قهرکردن قصد دارد به شما نشان دهد که از چیزی ناراحت است و دلش میخواهد تا شما به علت این ناراحتی پی ببرید، بنابراین اگر در چنین موقعیتی قرار گرفتید، او را تشویق کنید تا احساساتش را بیان کند و از هر خشمی تهی گردد.
ترفندهایی برای خاتمه دادن به قهر کودکان
قبل از هرچیز، در عکسالعمل به قهر کودک، به هیچ عنوان شما نیز با او قهر نکنید زیرا گفتگو بهترین راهکار است. وقتی کودک احساس کند که حرفزدن موثرتر از قهرکردن است، عادت میکند که به جای سکوت، حرف بزند.
با او به نرمی سخن بگویید تا از بازگو کردن افکارش ترس و واهمهای نداشته باشد. با انجام یک فعالیت سرگرمکننده، جو سنگین موجود را تلطیف و تغییر دهید. زمانی که قهر میکند، او را تشویق کنید و به او توجه نشان دهید. به این ترتیب به مرور زمان عادت زشت قهرکردن از سر کودکتان میافتد.
ترجمه: عفت عباسیان
منبع: www.mamanpourlavie.com
منبع: www.mamanpourlavie.com
دیدگاه کاربران
ممکن است این مطالب هم برای شما مفید باشد