سلامت

دو دلیل وجود دارد که کووید-19 تهدید است. اول اینکه می‌تواند علاوه بر سالمندان با مشکلات سلامت موجود، بزرگسالان سالم را نیز به قتل برساند. دوم اینکه این بیماری کاملا موثر منتقل می‌شود. به طور متوسط، هر فرد آلوده این بیماری را به 2 یا 3 نفر دیگر منتقل می‌کند.
در هر بحرانی، رهبران دو مسوولیت به همان اندازه مهم دارند؛ مساله را فوری حل و از وقوع دوباره آن جلوگیری کنند. همه‌گیری کووید-19 یک مورد مهم است. اکنون باید زندگی خود را نجات دهیم و روش پاسخدهی به شیوع بیماری را بهبود ببخشیم. نکته اول فشار بیشتری دارد اما نکته دوم پیامدهای مهم بلندمدت خواهد داشت.
چالش بلندمدت-بهبود توانایی ما در پاسخ به شیوع بیماری- موضوع جدیدی نیست. کارشناسان بهداشت جهانی سال‌هاست که می‌گویند مساله‌ای نیست که بیماری همه‌گیر دیگری که سرعت و شدت آن با همه‌گیری آنفلوانزا در سال 1918 میلادی رقیب شده، از چه زمانی شایع شده است. بنیاد بیل و ملیندا گیتس در سال‌های اخیر منابع قابل‌توجهی را برای کمک به جهان متعهد شده است. برای چنین سناریویی آماده شوید.
اکنون ما نیز با بحرانی فوری روبرو هستیم. هفته گذشته،کووید-19 با رفتار بیماری‌زایی یک قرن ما را نگران کرده است. امیدوارم چندان بد نباشد اما باید فرض کنیم این مساله تا زمانی که غیر از این بدانیم، وجود خواهد داشت.
داده‌ها تاکنون حاکی از آن است که ویروس حدود 1 درصد خطر مرگ‌ومیر دارد. این نرخ آن را بارها وخیم‌تر از آنفلوانزای فصلی معمولی می‌کند و آن را در جایی بین همه‌گیری آنفلوانزای 1957 (6/0درصد) و همه‌گیری آنفلوانزای 1918 (2 درصد) قرار می‌دهد.
دوم، کووید-19 کاملا موثر منتقل می‌شود. متوسط فرد آلوده این بیماری را به 2 یا 3 نفر دیگر گسترش می‌دهد؛ یک میزان نمایی افزایش. همچنین شواهد محکمی وجود دارد که می‌تواند توسط افرادی که خفیف یا حتی بدون علامت تجویز هستند، منتقل شود. این مساله به این معنی است که کووید-19 بسیار سخت‌تر از نشانگان تنفسی خاورمیانه یا نشانگان حاد تنفسی حاد سارس است. این بیماری بسیار کمتر و فقط توسط افراد علامت‌دار گسترش می‌یابد. در واقع، کووید-19 10 برابر بیشتر موارد سارس را در یک ربع زمان ایجاد کرده است.
دولت‌های ملی، ایالتی و محلی و سازمان‌های بهداشت عمومی می‌توانند طی چند هفته آینده گام‌هایی برای کاهش سرعت ویروس بردارند. به عنوان مثال، علاوه بر کمک به شهروندان خود در پاسخگویی، دولت‌های اهدا‌کننده می‌توانند به کشورهای کم‌درآمد و متوسط (LMIC) کمک کنند تا برای این همه‌گیری آماده شوند. بسیاری از سیستم‌های بهداشتی این کشورها در حال حاضر ضعیف هستند و یک بیماری‌زا مانند کرونا ویروس می‌تواند به سرعت غلبه کند. همچنین در این کشورها قدرت سیاسی و اقتصادی کمی وجود دارد.
ما برای کمک به کشورهای آفریقایی و آسیای جنوبی آماده‌ایم و می‌توانیم جان افراد را نجات داده و گردش جهانی ویروس را کاهش دهیم (بخش قابل‌توجهی از تعهد ملیندا و من اخیرا برای کمک به شروع پاسخ جهانی به کووید-19 که می‌تواند بالغ بر 100 میلیون دلار باشد، متمرکز شده است).
جهان همچنین نیاز به تسریع کار روی درمان‌ها و واکسن‌ها برای کووید-19دارد. دانشمندان ژنوم ویروس را تشخیص و چند واکسن احتمالی امیدوارکننده را طی چند روز توسعه دادند. ائتلاف برای آماده‌سازی همه‌گیری در حال حاضر 8 واکسن احتمالی امیدوار‌کننده را تهیه می‌کند.

آزمایش‌های بالینی
اگر برخی از این واکسن‌ها در مدل‌های حیوانات ایمن و موثر باشند، می‌توانند تا اوایل ژوئن برای آزمایش‌های در مقیاس بزرگ‌تر آماده باشند. با تمرکز روی کتابخانه‌های ترکیباتی که قبلا برای ایمنی آزمایش شده‌اند و با استفاده از روش‌های جدید غربالگری از جمله یادگیری ماشینی، می‌توان کشف داروها را برای شناسایی آنتی‌ویروس‌هایی که می‌توانند طی چند هفته برای آزمایش‌های بالینی در مقیاس بزرگ آماده شوند، تسریع کرد.
همه این مراحل به رفع بحران فعلی کمک می‌کند ولی ما همچنین باید تغییرات سیستمی بزرگ‌تری ایجاد کنیم تا بتوانیم با رسیدن همه‌گیری بعدی، کارآمدتر و موثرتر پاسخ دهیم.
کمک به کشورهای فقیر برای تقویت سیستم مراقبت‌های اولیه درمانی ضروری است. هنگام ساختن کلینیک بهداشت، بخشی از زیرساخت‌ها را برای مبارزه با بیماری همه‌گیر ایجاد می‌کنیم. کارمندان آموزش‌دیده مراقبت‌های بهداشتی نه‌تنها واکسن ارائه می‌دهند، بلکه می‌توانند الگوهای بیماری را به عنوان بخشی از سیستم‌های هشداردهنده اولیه که به مردم جهان درباره شیوع احتمالی هشدار می‌دهند، تحت نظر داشته باشند.
ما همچنین باید در زمینه نظارت بر بیماری سرمایه‌گذاری کنیم، از جمله یک بانک اطلاعاتی موردی که فوری در دسترس دستگاه‌های ذیربط است و قوانینی که کشورها برای به اشتراک گذاشتن اطلاعات نیاز دارند. دولت‌ها باید به فهرست‌های کارکنان آموزش‌دیده؛ از رهبران محلی گرفته تا کارشناسان جهانی که آماده هستند سریع با بیماری همه‌گیری مقابله کنند و همچنین به فهرست‌هایی که باید در مواقع اضطراری جمع‌آوری یا هدایت شوند، دسترسی داشته باشند.
علاوه بر این، ما باید سیستمی بسازیم که بتواند واکسن‌ها و ضدویروس‌های ایمن و موثر ایجاد کند، آنها را مورد تایید قرار دهد و میلیاردها دوز را طی چند ماه پس از کشف عامل بیماری‌زا سریع تحویل دهد. این چالش سخت با موانع فنی، دیپلماتیک و بودجه مواجه است. همچنین مشارکت بین بخش‌های دولتی و خصوصی را نشان می‌دهد اما همه این موانع قابل‌رفع هستند.
یکی از اصلی‌ترین چالش‌های فنی برای واکسن، بهبود روش‌های قدیمی تولید پروتئین‌هاست که برای پاسخ به بیماری همه‌گیر خیلی کند است. ما باید بسترهای نرم‌افزاری ایجاد کنیم که قابل‌پیش‌بینی و ایمن باشد بنابراین بررسی‌های نظارتی باعث می‌شوند تولیدکنندگان دوزهای کم‌هزینه را در مقیاس گسترده تولید کنند. برای ضدویروس‌ها، به سیستم سازمان‌یافته نیاز داریم تا درمان‌های موجود به شیوه‌ای سریع و استاندارد غربال شوند.
یکی دیگر از چالش‌های فنی شامل سازه‌های مبتنی بر اسیدهای نوکلئیک است. این سازه‌ها می‌توانند ظرف چند ساعت پس از توالی ژنوم ویروس تولید شوند. اکنون باید راه‌هایی برای تولید آنها در مقیاس پیدا کنیم.
فراتر از این راه‌حل‌های فنی، ما به تلاش‌های دیپلماتیک برای همکاری بین‌المللی و به اشتراک‌گذاری داده‌ها نیاز خواهیم داشت. روند تولید آنتی‌ویروس‌ها و واکسن‌ها شامل کارآزمایی بالینی گسترده و موافقت‌نامه‌های صدور مجوز از مرزهای ملی است. ما باید از بیشترین همایش‌های جهانی که می‌تواند در دستیابی به اجماع در اولویت‌های تحقیق و راهبردهای آزمایشی کمک کند، استفاده کنیم تا وعده‌های واکسن و ضدویروس‌های امیدوار‌کننده بتوانند به سرعت در این فرایند حرکت کنند. این سیستم‌عامل‌ها شامل سازمان بهداشت جهانی، شبکه آزمایش بین‌المللی کنسرسیوم عفونت شدید تنفسی حاد و در حال ظهور و همکاری جهانی تحقیقات برای آمادگی بیماری‌های عفونی است. هدف از این کار این است که نتایج آزمایش‌های بالینی قطعی شود و تصویب مقررات را در 3 ماه یا کمتر، بدون به خطر انداختن ایمنی بیماران دریافت کند.
سپس بحث بودجه وجود دارد. بودجه این اقدامات باید چند بار گسترش یابد. برای تکمیل آزمایش‌های مرحله 3 و تایید مجوز نظارتی در مورد واکسن‌های کووید-19 میلیارد‌ها دلار دیگر مورد نیاز است و برای بهبود نظارت و پاسخ به این بیماری، بودجه بیشتری نیز لازم خواهد بود. بودجه دولت لازم است زیرا محصولات همه‌گیر سرمایه‌گذاری فوق‌العاده پرخطری هستند. بودجه عمومی خطر را برای شرکت‌های داروسازی به حداقل می‌رساند و آنها را قادر می‌‌کند به این کار بپردازند. علاوه بر این، دولت‌ها و سایر اهداکنندگان نیاز به تامین بودجه - به عنوان یک تاسیسات تولید جهانی با خیر عمومی - دارند که می‌توانند واکسن را در عرض چند هفته تولید کنند. دولت‌ها باید واکسن‌ها را برای جمعیت مورد نیاز آنها تامین و توزیع کنند.
میلیاردها دلار برای تلاش‌های ضدپاندمی پول زیادی است اما این مقیاس سرمایه‌گذاری لازم برای حل مشکل است. در حال حاضر مشاهده می‌کنیم کووید-19 چگونه می‌تواند زنجیره‌های عرضه و بازارهای سهام را مختل کند و به زندگی مردم هم اشاره نکند؛ این یک معامله خواهد بود.
سرانجام، دولت‌ها و صنعت باید به توافق برسند؛ طی یک بیماری همه‌گیر، واکسن‌ها و ضدویروس‌ها را نمی‌توان به سادگی به بالاترین پیشنهاددهنده فروخت. آنها باید برای افرادی که در کانون شیوع بیماری و بیشترین نیاز قرار دارند، در دسترس و مقرون‌به‌صرفه باشند. توزیع واکسن نه‌تنها اقدام مناسبی است، بلکه راهکار مناسبی برای انتقال اتصال کوتاه و جلوگیری از همه‌گیری‌های آینده خواهد بود. اکنون دولت‌ها باید این کار را انجام دهند و هیچ زمانی برای هدر دادن وجود ندارد.
ترجمه: احسان جوادی