در ادامه این مطلب، چند باور رایج درباره پروتئین‌ها را بررسی می‌کنیم و دلیل نادرست بودن بعضی از آنها را توضیح می‌دهیم که عبارتند از:

1. پروتئین‌های کامل، بهترین نوع از پروتئین‌ها هستند 

این مورد جزو باورهای نادرست درباره پروتئین‌هاست. پروتئین‌ها از اسیدهای آمینه شکل گرفته‌اند که در مجموع 20 نوع هستند و هر کدام عملکرد خاص و مهمی برای بدن دارند. بعضی از اسیدهای آمینه (انواع غیرضروری) در بدن به‌صورت طبیعی تولید می‌شوند اما 9 اسید آمینه ضروری هم داریم که فقط باید از طریق رژیم غذایی دریافت شوند. پروتئین‌های کامل همان مواد غذایی خاصی هستند که همه اسیدهای آمینه ضروری را در خود گنجانده‌اند، مانند منابع پروتئینی حیوانی (ماهی، مرغ، تخم‌مرغ و لبنیات) و بعضی از منابع گیاهی مانند سویا، کینوا و دانه چیا. محققان برای دورانی طولانی این‌طور فکر می‌کردند که بیشتر پروتئین‌های گیاهی اهمیت کمتری دارند، چون از نوع کامل نیستند؛ اما امروزه متخصصان تغذیه می‌دانند که رعایت تنوع در انتخاب منابع پروتئینی باید اولویت اصلی ما باشد. بنابراین، بدن ما می‌تواند اسیدهای آمینه ضروری را از یک وعده غذایی و انواع غیرضروی آنها را از یک وعده غذایی دیگر دریافت کند. 

2. پروتئین‌های حیوانی راحت‌تر از غذاهایی مانند لوبیا هضم می‌شوند

بدن ما منابع پروتئینی حیوانی را راحت‌تر از منابع پروتئینی گیاهی تجزیه می‌کند و از اسیدهای آمینه آنها استفاده می‌کند، اما این لزوما به معنای برتری منابع پروتئینی حیوانی نیست. خوراکی‌هایی مانند لوبیا حاوی ترکیبات مهم دیگری مانند فیبر، پتاسیم و منیزیم هستند، درحالی که آمارها نشان می‌دهند بخش قابل توجهی از مردم جهان این مواد مغذی را به اندازه کافی دریافت نمی‌کنند. یکی از باورهای نادرستی که مصرف لوبیا را با شک و تردید همراه کرده، این است که لوبیا حاوی لکتین‌های مضر است. با این‌حال، چنین چیزی صحت ندارد و لازم نیست درباره آن نگران باشید. لکتین‌ها گروه خاصی از پروتئین‌ها هستند که در بسیاری از مواد غذایی یافت می‌شوند اما میزان آنها در لوبیا و انواع حبوبات زیادتر است. لکتین‌ها فقط زمانی می‌توانند دردسرساز باشند که لوبیا را به‌صورت خام یا نیم‌پز بخورید اما واقعا چه کسی این کار را انجام می‌دهد؟! حتی یافته‌های علمی جدیدتر نشان می‌دهند که لکتین‌ها می‌توانند باکتری‌های مفید روده را تغذیه کنند و نقش مثبتی در دفع ویروس‌ها و باکتری‌ها داشته باشند. 

3. منابع پروتئینی گیاهی سالم‌تر از منابع پروتئینی حیوانی هستند 

این نکته در نگاه اول درست به نظر می‌رسد اما نباید از آن نتیجه‌گیری شتابزده داشته باشید. بعضی از مطالعات نشان داده‌اند کسانی که بیشتر از منابع پروتئینی حیوانی استفاده می‌کنند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری‌هایی مانند سرطان، دیابت، بیماری‌های قلبی و... قرار دارند، درحالی که این خطر در میان مصرف‌کنندگان پروتئین‌های گیاهی کمتر است. اما فراموش نکنید که تفاوت اصلی به انواع ترکیبات مفید در منابع پروتئینی گیاهی برمی‌گردد، نه به مضر بودن منابع پروتئینی حیوانی. اسیدهای آمینه در هر صورت برای بدن ضروری هستند، چه آنها را از منابع گیاهی دریافت کنید و چه از منابع حیوانی. درواقع ترکیبات آنتی‌اکسیدانی و فیبرهای موجود در منابع گیاهی هستند که اهمیت این منابع غذایی را افزایش می‌دهند، اما همچنان رعایت تعادل و تنوع در استفاده از منابع پروتئینی گیاهی و حیوانی باید اولویت شما باشد. 

ترجمه: ندا احمدلو

منبع: eatingwell

3 منبع کربوهیدراتی جایگزین برای نفخ‌زدایی!