چطور با آرامش و تدبیر فرزندمان را تربیت کنیم؟
این روزها بیشتر مادرها علاوه برای تامین مخارج خانواده و شغل حرفهایشان و مسئولیت مادری، استرس کروناویروس را هم دارند. این شرایط گاهی برای آنها طاقتفرسا میشود و در نتیجه وقتی کودک، شیطنت میکند یا حرف آنها را گوش نمیدهد، ممکن است سر او فریاد بزنند یا در مواردی با او برخورد فیزیکی بکنند که بههیچ عنوان رفتار پسندیدهای نیست. در این مطلب به شما میگوییم که کتک زدن و فریاد کشیدن سر کودک چه اثری بر او میگذارد و چطور میتوانید در آرامش، فرزندتان را بهدرستی تربیت کنید.
کتک زدن سبب پرخاشگری کودک میشود
کودک تمامی حرکات ما را تقلید میکند بنابراین باید خیلی مراقب رفتارمان باشیم. وقتی با فریاد و برخورد فیزیکی بخواهیم او را تابع خود سازیم، کودک این نوع ارتباط منفی را میآموزد و با خود ما این رفتار را انجام میدهد.
تنبیه غیراصولی باعث بدرفتاری میشود
وقتی کودک بهشدت تنبیه میشود حس تدافع و عصبانیت در او قوت میگیرد. کودک از شما میترسد، هورمون ستیز و گریز در بدنش ترشح میشود و دیگر انگیزه گوش سپردن به شما را از دست میدهد. اثرات این تنبیه خشن تا هفتهها در ذهنش باقی میماند و در مقابله با آن و برای اجتناب از تنبیه مجدد، ممکن است یاد بگیرد از شما فرار کند یا دروغ بگوید.
رفتاری آرام و مدبرانه برای تربیت نشان دهید
* محدودیت نه محرومیت. به فرزندتان با رفتاری مدبرانه بیاموزید که اگر کار نادرستی انجام دهد در قبال حقوق همیشگیاش محدود میشود نه محروم. شما با محدود کردن او از لبخند خود، به او فرصت میدهید که هیجانش را تعدیل دهد.
* هیجانتان را کنترل کنید. اگر از ابتدای نوپایی با ملایمت و منطق با فرزندتان صحبت کنید، دلیلی برای پرخاش نمیماند. اگر رفتار نامناسبی که به هر دلیلی یاد گرفته خشم شما را بر میانگیزد؛ با خودتان تمرین کنید که واکنش لحظهای نشان ندهید. نفسی عمیق بکشید و هنگامی که آرام شدید، بدون رفتار تنبیهکننده که نتیجه معکوس میگذارد، خطر را از او دور کنید و از او بخواهید رفتار درست را نشان دهد، در غیراینصورت شرایطی که همیشه داشته را کم میکنید؛ مثلا: اگر همه با هم تلویزیون میدیدید، امشب او باید در اتاقش بدون اینکه در را ببندد، بنشیند و اجازه ندارد کنار شما از برنامهها لذت ببرد یا اگر قرار بوده وسیلهای را برای او بخرید، بگویید، «این پول سرجایش میماند تا وقتی متوجه بشی کار نادرسته»
* هنگام عصبانیت موعظه نکنید. هنگامی که رفتار کودک بد بوده و شما میخواهید او را تنبیه کنید، هورمون ستیز و گریز در او ترشح میشود، پس منطق ندارد. به احساسات او احترام بگذارید، بگویید، فعلا با او صحبت نمیکنید اما وقتی متوجه صدای بلندش شد، در آرامش با هم صحبت خواهید کرد. تشنج را افزایش ندهید. وقتی آرام شد، شرایط زشتی که فحش دادن، دعوا کردن، دروغ یا هر رفتار زشتی دارد را برایش تشریح کنید.
* ارتباط موثر ایجاد کنید. پیوند عاطفی شما باید آنقدر قوی باشد که فرزندتان شما را الگوی صحیح خود قرار دهد و حرف شما را قبول کند. اگر محبت بهموقع را از او دریغ کنید، هنگام تنبیه موثر و تربیت، تمایلی ندارد، حرف شما را گوش کند. در طول روز با حرف و عمل به او نشان دهید او را دوست دارید و صلاح او را میخواهید. سپس در مواقعی که کار اشتباهی را از برنامه تلویزیونی یا دیگران یاد میگیرد، لبخند خود را کمی جدی کنید و خیلی منطقی و محکم بگویید آن رفتار چقدر زشت است و در منزل و خانواده شما مورد پذیرش نیست.
* بعد از تنبیه، فرصت پشیمانی بگذارید. هنگامی که کودک آرام شد و زشتی عملش را برایش تشریح کردید و او اشتباهش را پذیرفت به او عشقتان را نشان دهید و روی کانون خانواده و فرهنگی که در آن حاکم کردهاید، تاکید کنید. به فرزندتان بگویید چقدر برای شما و همسرتان مهم است و دوست دارید دوستداشتنیترین آدم روی زمین بشود و کارهایی که خانواده شما صحیح نمیداند را نباید انجام دهد.
خودتان را اصلاح کنید
اگر هیجانهای منفی و خشم شما ناگهان، بهطور شدیدی برانگیخته میشود، همهاش هم تقصیر فرزندتان نیست، خودتان را اصلاح کنید:
• منشا خشم خودتان را بیابید
• یک لیوان آب بخورید یا تا 10 بشمارید
• مهارتهای کنترل خشم را بیاموزید
• تفریح و دلخوشی برای خودتان در نظر بگیرید
• ورزش کنید
• مصرف الکل یا مواد را جدا ترک کنید
• ارتباط خود را با پروردگار پررنگ و خالص سازید
• با فرزند خود سرگرمی و بازی ترتیب دهید
• باور کنید که فرزندتان قصد منفی از رفتارش ندارد؛ او فقط بک بچه است.
• استرس و اضطراب خود را از بین ببرید.
ترجمه: یاسمین ثریا
منبع: playfulnotes.com