طرح کنترل درد معمولاً شامل ترکیبی از داروها و فیزیوتراپی است که باید توسط بیمار در محیط زندگی روزمره رعایت شود. این مقاله شامل مشاوره در مورد مدیریت پزشکی، مراقبت در منزل و فعالیت‌های بیماران مبتلا به درد آرنج است.

درمان پزشکی

معمولاً برای بیماران مبتلا به درد آرنج بهتر است قبل از شدیدتر شدن درد، داروهای مسکن یا داروی تسکین‌دهنده درد استفاده کنند. هرچه درد بدتر باشد، درمان آن دشوارتر است. به همین دلیل، برنامه مدیریت درد برای بیشتر بیماران مبتلا به درد شدید آرنج شامل مسکن‌های پایه است که به طور منظم مصرف می‌شود، علاوه بر دوزهای مورد نیاز برای درد بیشتر. با این حال، بیماران با درد خفیف تا متوسط ممکن است به تسکین درد مداوم نیاز نداشته باشند.

همچنین بیماران باید از عوارض جانبی احتمالی مرتبط با داروهایی که مصرف می‌کنند مطلع شوند تا در صورت بروز آنها را تشخیص دهند. به عنوان مثال، داروهای ضد‌التهاب غیر‌استروئیدی (NSAID) با افزایش خطر زخم معده و بدتر شدن علائم آسم همراه هستند. اگر بیماران بتوانند علائم این عوارض را تشخیص دهند، می‌توان اقدامات مناسب را به موقع انجام داد.

مراقبت در منزل

روش‌های مختلفی وجود دارد که می‌تواند درد آرنج را به طور موثرتری در محیط خانه کنترل کند. به عنوان مثال، می‌توان برای کاهش درد و یا کاهش التهاب، یک بسته حرارتی یا یخ را روی ناحیه قرار داد.

بیشتر بیماران مبتلا به درد آرنج باید به آنها آموزش داده شود و تمرینات آرنج و بازو را انجام دهند که باعث بهبودی، انعطاف‌پذیری و قدرت بافتهای پیوندی در ناحیه می‌شود. مهم است که این تمرینات برای جلوگیری از سفت شدن یا ضعیف شدن عضلات به طور منظم انجام شود. در بیشتر موارد، تمرینات باید هر روز در طول دوره بهبودی چندین بار تکرار شوند.

فعالیت‌ها

برای بیماران مبتلا به درد آرنج مهم است که برخی فعالیت‌ها یا حرکاتی را که ممکن است در ایجاد یا بدتر شدن درد همراه باشند، شناسایی کنند. بیماران یادداشت‌برداری از درد را برای ثبت شدت درد و عوامل احتمالی آنها مفید می‌دانند. اثربخشی داروهای تسکین‌دهنده درد نیز باید ثبت شود، زیرا این امر می‌تواند پزشکان را در تصمیم‌گیری مناسب درباره برنامه مدیریت درد کمک کند.

بیماران مبتلا به درد مزمن آرنج ممکن است انجام کارهای روزمره که شامل حرکت بازو است، مانند لباس پوشیدن، مرتب کردن تخت یا رانندگی  برایشان دشوار باشد.

در حالت ایده‌آل، مدیریت مناسب درد باید آنرا تسکین داده و به بیمار اجازه دهد فعالیت‌های روزمره زندگی خود را انجام دهد. با این حال، در بیشتر موارد، برخی فعالیت‌ها یا حرکات وجود دارد که باید از آنها در حین بهبودی ناحیه و همچنین برای جلوگیری از عود درد آرنج، اجتناب شود.

یک متخصص کاردرمانی ممکن است بتواند با ارائه راه‌حل‌های جایگزین برای انجام کارهای روزمره به شما کمک کند. دستگاه‌های مختلفی مانند دسترسی، کمک زیپ و برس با دسته کشیده ممکن است برای بعضی از افراد مفید باشد.

از نگهدارنده یا آتل ممکن است برای تقویت و حمایت از عضلات بازو در طی فعالیت‌های خاص استفاده شود. به عنوان مثال، قلاب اپیکوندیلیت نوعی آتل است که می‌تواند برای کاهش فشار در آرنج در طی فعالیتهایی که می‌تواند درد را بدتر کند، استفاده شود.

مترجم: نرگس قاسمی پناه

منبع: news-medical.net