صفحه نخست چاپ
پایگاه خبری سلامت
هنگام عبور از راهروها خطر انتقال کووید19 افزایش می‌یابد

گروهی از دانشمندان آکادمی علوم چین در مورد نحوه پخش قطرات در محیط‌های مختلف تحقیق کرده‌اند تا از نحوه انتقال کووید19 بیشتر بدانند. در حالی که کشورهای سراسر جهان به نوعی محدودیتهای فاصله اجتماعی را برای بیشتر سال اعمال کرده اند، دانشمندان همچنان به بررسی نحوه انتقال ویروس برای کنترل بیماری همه‌گیر ادامه می‌دهند، که هنوز شاهد گزارش صدها هزار مورد جدید روزانه است.

مقاله منتشر شده توسط تیم چینی که در ماه جاری در ژورنال Physics of Fluids ، از انستیتوی فیزیک آمریکا منتشر شد، نشان می‌دهد که چگونه آنها از شبیه سازی‌های رایانه‌ای برای پیش‌بینی الگوهای جریان هوا و پراکندگی قطرات در سناریوهای مختلف استفاده کرده‌اند. این تیم نتیجه گرفتند که چگونه شکل و اندازه فضا بر این الگوها تاثیر می گذارد.

یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که چگونه سریع راه رفتن در پشت یک بزرگسال آلوده در یک راهرو باریک سناریویی است که خطر انتقال را افزایش می‌دهد، به ویژه برای کودکانی که به ارتفاع مسیر قطرات نزدیکتر هستند.
 
راهروهای باریک، به خصوص برای کودکان، خطرناک است

محققان قبلی تکنیک تحریک مورد استفاده در مطالعه فعلی را برای بررسی چگونگی تاثیر اشیا مانند تهویه هوا، موانع شیشه‌ای، توالت و پنجره‌ها بر الگوهای جریان هوا و در نهایت، نحوه انتقال ویروس از طریق هوا بکار بردند. این مطالعات قبلی بر روی الگوهای جریان هوا در فضاهای داخلی بزرگتر و باز متمرکز بود. تاکنون، الگوی جریان هوا در فضاهای کوچک‌تر در مورد انتقال کووید19 مورد مطالعه قرار نگرفته است.

این تیم مستقر در چین دریافته است که وقتی شخصی هنگام راه رفتن از راهرو سرفه می‌کند، قطرات آب را وارد هوا می‌کند که یک مسیر را تشکیل می‌دهد و در اطراف بدن فرد حرکت می‌کند، مانند آبی که در اطراف یک قایق تندرو حرکت می‌کند.

این تیم از این الگوی قطرات آب به عنوان ”حباب گردش مجدد“ نام بردند، و سپس مسیری را تشکیل می‌دهد که هنگام راه رفتن پشت سر آنها قرار می‌گیرد و آنها را تقریباً در ارتفاع کمر دنبال می‌کند. این مسیر قطره، اگر توسط شخص آلوده به کووید19 تولید شود، کسانی را که پشت سر او حرکت می‌کنند با خطر افزایش ابتلا به ویروس روبرو می‌کند.

علاوه بر این، تیم تحقیق دریافت که الگوهای جریانی ما که به شدت با شکل بدن انسان مرتبط هستند، در 2 متری پایین مسیر حرکت، از ارتفاع دهان و از پا تقریبا ناچیز است اما هنوز در ارتفاع کمر قابل مشاهده است.

محققان پس از تعیین الگوی جریان هوا، توانستند قطرات را از ابتدا در دهان دنبال کنند. آنها دریافتند که شکل محیط تاثیر چشمگیری در پراکندگی قطرات دارد.

آنها نتیجه گرفتند که قطرات در یکی از دو حالت پراکنده می‌شوند. حالت اول قطرات از دهان حرکت می‌کند تا به طور مداوم پشت سر آنها شناور شود و حباب قطرات تشکیل شود که پشت سر فرد آویزان است. حالت دوم شامل قطرات است که خودشان را از به پشت فرد متصل می‌کنند و هنگام حرکت مانند دم در پشت آنها شناور می‌شوند.

برای حالت جدا، غلظت قطرات بسیار بیشتر از حالت متصل است، پنج ثانیه بعد از سرفه، این یک چالش بزرگ در تعیین فاصله امن اجتماعی در مکان‌هایی مانند یک راهرو بسیار باریک است ، جایی که یک فرد ممکن است حتی قطرات ویروسی را استنشاق کند اگر بیمار خیلی جلوتر از او باشد.

تیم تحقیق نتیجه گرفت که کودکان در معرض خطر خاصی از این نوع انتقال قرار دارند، با توجه به اینکه در هر دو حالت، قطرات به نزدیک سطح دهان برای کودکان منتقل می‌شوند. یافته‌های این مطالعه برای توسعه رهنمودهای موثرتر برای فاصله اجتماعی بسیار ارزشمند خواهد بود.

مترجم: نرگس قاسمی پناه
منبع: news-medical.net