چاپ خبر
با چه کسانی از ایدزمان حرف بزنیم؟
هفته نامه سلامت   |   اخبار صفحه ۴   |   07 آذر 1394   |   لینک خبر:   salamat.ir/d144

پنهانکاری و پوشیده صحبت کردن درباره بیماری ایدز باعث می‌شود مردم اطلاعات کافی در این زمینه به‌دست نیاورند و شمار مبتلایان روز به روز افزایش یابد. ایدز یک بیماری عفونی و رفتاری است؛ یعنی ورود ویروس به بدن عمدتا نتیجه یک اختلال رفتاری مانند سوء‌مصرف مواد یا روابط پرخطر جنسی( داشتن شرکای جنسی متعدد) است. به این دلیل توجه به سلامت روان و شیوه آموزش رفتار درست نقش مهمی در پیشگیری از بیماری دارد. بیماری ایدز باعث رعب و وحشت مبتلایان می‌شود ولی در هر شهری مراکز مشاوره‌ای وجود دارد که به افراد قبل و بعد از آزمایش آموزش کافی داده می‌شود. مبتلایان باید بدانند وجود ویروس اچ‌آی‌وی در بدن برابر با بیماری ایدز نیست و بیماران هم با مراقبت‌های بهداشتی می‌توانند زندگی عادی داشته باشند. اما از آنجایی که نام این بیماری هنوز در کشور ما جا نیفتاده لزومی ندارد فرد مبتلا درباره بیماری‌اش با افرادی که تماس فیزیکی ندارد، صحبت کند. البته به جز پزشک و افراد مطمئنی که در مراکز مشاوره قصد کمک کردن به او را دارند، مبتلایان باید به کسانی که در تماس نزدیک با او هستند موضوع را اطلاع دهند، به‌خصوص همسر که شریک جنسی است و احتمال انتقال ویروس به او از راه مقاربت وجود دارد. به هر حال، برداشت‌ها متفاوت است و قضاوت‌های متنوعی می‌شود که ممکن است برای بیمار و خانواده‌اش مساله‌ساز باشد. گاهی خانواده‌ها به دلیل ناآگاهی درباره بیماری، عضو مبتلا را طرد می‌کنند یا از او فاصله می‌گیرند. این کار آسیب روانی زیادی به بیماران وارد می‌کند. متاسفانه بیماری ایدز انگ سنگینی بر افراد وارد می‌کند و از دیدگاه عموم جامعه، فرد مبتلا انسانی است که از چارچوب اخلاقی خارج شده در حالی که دلایل بسیار زیادی برای ابتلا وجود دارد و بسیاری از بیماران به طور اتفاقی وارد این چرخه شده‌اند. نگاه اخلاقی منفی جامعه باعث می‌شود مبتلایان بیماری را پنهان کنند و به مراکز درمانی مراجعه نکنند. همین پنهان‌کاری و درمان نامناسب باعث انتشار ویروس به دیگران می‌شود.