چاپ خبر
پیرسینگ، از گذشته تاکنون
هفته نامه سلامت   |   اخبار صفحه ۳۱   |   29 دی 1397   |   لینک خبر:   salamat.ir/d12428

شروع پدیده پیرسینگ به دوران نوسنگی؛ یعنی حدودا به 10 هزار سال قبل برمی‌گردد. میان اقوام قبیله سوری در آفریقا، مرسوم بود که لوح‌هایی از جنس خاک‌رس به نرمه گوش آویزان می‌کردند و البته زنان این قبیله، لوح‌ها را به لب زیرین خود می‌انداختند. لبان دخترانشان را از 10 سالگی سوراخ می‌کردند و قبل از ایجاد این سوراخ، دندان‌های پیشین آنها را می‌کشیدند و یک سنجاق چوبی به عنوان نوعی زینت، جایگزین آنها ‌می‌شد. هر سال این سوراخ به واسطه لوح‌هایی که از آن آویزان بود، بزرگ و بزرگ‌تر می‌شد و درنهایت هرچه این سوراخ بزرگ‌تر بود،‌ قیمت و ارزش مادی زن برای ازدواج بالاتر می‌رفت. اندازه این لوح‌های رُسی گاهی به اندازه یک سینی بود!
انواع پیرسینگ
پیرسینگ بینی: در کشورهای هند و پاکستان، قرن‌هاست که پیرسینگ بینی انجام می‌‌شود. در مصر باستان، مردانی که طبقه اجتماعی بالایی داشتند، معمولا گوشواره‌هایی از جنس طلا می‌انداختند. درواقع عمل سوراخ‌کردن گوش یا بینی فقط به فراعنه و افراد خانواده سلطنتی اختصاص داشت. پیرسینگ زبان: این شکل از پیرسینگ میان تمدن‌های آزتک (یکی از قدیمی‌ترین ملل مکزیک) و مایا رواج داشت و البته مختص طبقات بالای اجتماع بود. افرادی که مزین به این پیرسینگ بودند، به گمان دیگران،‌ این قابلیت و توانایی را داشتند که با خدایان رابطه برقرار کنند. پیرسینگ زبان، میان قبایل بومی آمریکای میانه و نیز شمال آمریکا، نماد پیمان و ارتباط با خدایان بود اما امروزه آویزان کردن پیرسینگ به زبان، حاوی یک مفهوم و پیام جنسی است چون به نوعی بیانگر شهوت‌پرستی و لذت جسمانی‌ است.
پیرسینگ لب: میان قبایل آفریقایی بسیار مرسوم بود. پیرسینگ در این ناحیه از بدن برای آنها نشانه اطاعت و پیروی از خدایان بود و دقیقا به همین دلیل در استفاده از آن افراط می‌کردند. آنها به لب پایینی و بالایی و حتی گوشه‌های لبانشان، شیئی آویزان می‌کردند چون هر کس که پیرسینگ بیشتری داشت، نشانه این بود که به خدایان نزدیک‌تر است!
پیرسینگ ناف: میان زنان متداول‌تر و نشان‌دهنده شهوت‌پرستی و زیبایی جنس مونث است.
پیرسینگ ناحیه تناسلی: رومیان باستان با انجام این نوع پیرسینگ روی زنان برده، از شکل‌گیری رابطه جنسی میان بردگان جلوگیری می‌کردند.
پیرسینگ، جنبشی مدرن اما بدوی‌گرا
جامعه‌شناسان معتقدند در عصر حاضر به مدد وب و دنیای مجازی، پیرسینگ متحول و به جنبشی تبدیل شده که به‌رغم نوگرایی‌هایی که دارد، کماکان رنگ و بوی گذشته در آن دیده می‌شود. اجتماع کنونی، به لطف صنعت و مدرنیته دچار نوعی خواب‌رفتگی و بی‌حسی روانی شده، به طوری‌ که این حالت به اشکال گوناگون در هر جامعه‌ای دیده می‌شود. در این میان پیرسینگ یا هر تغییرشکل فیزیکی دیگری‌، حکم راهی ا‌ست برای خروج و نجات از این حالت رخوت و خمودی. پیرسینگ و تغییرات فیزیکی و جسمی مثل تاتو و نقاشی روی بدن، این حس را در فرد القا می‌کند که مالک جسمش است و اگر در جامعه به هر علتی دچار سرخوردگی‌هایی شده‌ و کاری از پیش نبرده، حداقل مالک جسمش است پس هر کاری بخواهد می‌تواند با آن انجام دهد.
پیرسینگ، مد و تجددگرایی
پیرسینگ پدیده‌ای است که امروزه میان ‌جوانان، نوجوانان و به‌ویژه دختران، رواج چشمگیری دارد. البته پیرسینگ پدیده جدیدی نیست و همان‌طور که گفته شد در زمان‌های دور و میان قبایل مختلف استفاده می‌شد. به عنوان مثال هندوها‌ جواهرات تزئینی به خود آویزان می‌کردند و هر نوع ‌جواهری نماد و نشانه طبقه اجتماعی خاصی بود. در آفریقا نوعی ماهی سنگی به لب پایین آویزان می‌شد و... اما در خصوص پیرسینگ گوش، نکته جالب این است که سوراخ نرمه گوش بیانگر ثروت و شوکت فرد بود، به طوری ‌که هر قدر این سوراخ بزرگ‌تر بود، آن فرد به طبقه اجتماعی بالاتری تعلق داشت. پیرسینگ بینی در قرن شانزدهم میلادی، در آسیای میانه و از کشور هند آغازشد. این شکل از پیرسینگ میان بانوان هندی رواج داشت و بیانگر طبقه اجتماعی هر زن بود. شکوفایی پدیده پیرسینگ در مغرب زمین به سال‌های دهه 80 میلادی برمی‌گردد.
نگاهی روان‌شناسانه به پدیده پیرسینگ
پیرسینگ که با ایجاد جراحتی در سطح پوست همراه است، بیانگر مسائلی ا‌ست که هر یک به دلیلی در زندگی ‌جوانان یا نوجوانان سرکوب شده‌اند. به عنوان مثال سنین 13 یا 14 سالگی که دوران بلوغ نوجوان محسوب می‌شوند، دوره‌ای است که فرد از لحاظ فیزیکی و روانی دچار تغییرات عمیقی می‌شود. بدون شک پذیرش این تغییرات برای نوجوان بسیار سخت و دشوار خواهد بود چون لازمه کنارآمدن با این تغییرات، خداحافظی با دوران کودکی است. شروع غرایز جنسی نیز در همین دوران است. با شروع این غرایز نوجوان به مرور از والدین دور می‌شود و می‌کوشد عشق دیگری را تجربه ‌کند. این غرایز گاهی آنقدر قوی و محرک هستند که نوجوان را وادار می‌کنند برای رسیدن به استقلال، آشیانه خود را هم جسمی و هم روانی ترک کند. در این برهه از زندگی، گاهی اوقات نوجوان احساس می‌کند خانواده از درک وی و اعتماد به او عاجزند. در این شرایط نوجوان ناگهان به پیرسینگ رومی‌آورد چون این پدیده را به عنوان راه نجاتی برای خود تلقی می‌کند. درحقیقت پیرسینگ بهترین راه برای جلب توجه و ابراز حرف‌های ناگفته نوجوانی‌ است. در نظر بسیاری از نوجوانان، پیرسینگ یک ژست نمادین است و درواقع به نوجوان این امکان را می‌دهد تا از دنیای کودکی خارج شود و در عین حال با یک فرد بالغ و بزرگسال تفاوت‌هایی داشته ‌باشد. به عبارت دیگر، بسیاری از نوجوانان برای اثبات هویت خود دنبال پیرسینگ یا نقاشی روی بدن هستند.
موضع والدین در برابر پیرسینگ
نتایج تحقیقات نشان داده‌اند والدین دید خوب و مثبتی نسبت به پیرسینگ‌ جوانان ندارند. آنها معتقدند پیرسینگ، فرزندشان را در معرض بیماری‌ها و عفونت‌های پوستی و نیز نقص‌های غضروفی قرار می‌دهد.
موضع جامعه‌شناسان در برابر پیرسینگ
جامعه‌شناسان‌ برخلاف عامه مردم، پیرسینگ را روشی افسارگسیخته برای تزئین یا به نمایش‌ گذاشتن قسمت‌های مختلف بدن نمی‌دانند. آنها معتقدند یک نوجوان برای بازسازی شخصیت و هویت خود به این قبیل رفتارها رو می‌آورد.
موضع علم پزشکی در برابر پیرسینگ
علم پزشکی رفتارهایی مانند پیرسینگ و تاتو یا همان نقاشی روی بدن را رفتارهایی پرخطر می‌داند چراکه خطر ابتلا به بیماری‌های عفونی را بالا می‌برند. پیرسینگ هر قدر هم که نقطه کوچکی از بدن را درگیر کند، ممکن است به انتقال ویروس هپاتیت( نوع B یا C) و حتی ویروس ایدز منتهی ‌شود. به همین دلیل سوزن‌ها، پنس‌ها و تمام وسایل مورد نیاز باید یکبار مصرف باشند و در پاکت‌های دربسته نگهداری شوند. محلی که پیرسینگ انجام می‌شود باید کاملا تمیز باشد، فردی که این عمل را انجام می‌دهد باید حتما‌ دستکش بپوشد و پیش از کار موضع موردنظر را کاملا ضدعفونی کند.
ترجمه: عفت عباسیان