در رشته رزمی تکواندو که ورزشکار باید با انگشتان پای خود به ضربهگیر حریف ضربه وارد کند و در عوض با گارد دستانش جلوی ضربههای حریف را بگیرد، بیش از هر عضو دیگر ساعد، مچ و انگشتان دست و همچنین زانو، ساق و انگشتان پا در معرض آسیبدیدگی قرار میگیرند.
البته احتمال کشیدگی و گرفتگی عضلات ران و کتف نیز وجود دارد، اما عمده مصدومیتهایی که برای ورزشکاران تکواندوکار ایجاد میشود، مربوط به مفاصل و استخوانهای دست و پاست.
• کبودی شایعترین آسیب تکواندوکاران است: دلایل اصلی صدمات ورزشی ناآماده بودن بدن، گرم نکردن پیش از شروع فعالیت، استفاده از تکنیکهای نادرست و نیز ماهیت رشته ورزشی است. در رشته ورزشی تکواندو استفاده کردن از تکنیکهای درست میتواند به شکل قابلتوجهی از ایجاد مصدومیت بکاهد، اما باید به خاطر داشته باشیم که با توجه به اینکه در این ورزش ورزشکار مدام در حال وارد کردن ضربه به حریف است، در صورتی که یک بار مصدوم شود، احتمال آسیبدیدگیهای مجدد افزایش مییابد.
طبق تحقیق 5 ساله سازمان تربیت بدنی آمریکا، شایعترین آسیبها در تکواندو، اکیموز یا کبودی است، بهطوری که 40 درصد از مصدومیتهای این رشته را تشکیل میدهد. با مقایسه این رشته ورزشی و دیگر ورزشهای رزمی درمییابیم آسیبهایی مانند شکستگی و ترکخوردگی کمتر در ورزشکاران تکواندوکار دیده میشود. البته 70 درصد آسیبها گریبان افرادی را میگیرد که تمرینات نامنظمی داشته و با بدن گرم و آماده به مصاف حریف نرفتهاند.
• علت اصلی گرفتگی عضلات ران تکواندوکاران: علت اصلی گرفتگی عضلات قبل از شروع ورزش ناکافی بودن جریان خون در عضله است. هنگام استراحت، قطر شریانها برای رساندن خون به عضلات بسیار مناسب است، اما در زمان ورزش عضلات به خون پراکسیژن بیشتری نیاز دارند.
اگر قطر شریانها برای رساندن خون به حد کافی نباشد، عضله بهعلت کمبود اکسیژن دچار گرفتگی میشود. به همین دلیل است که همیشه تاکید میشود قبل از تمرین یا مبارزه ابتدا بدن خود را به اندازه کافی گرم سپس با انجام حرکات کششی، عضلات را آماده کنید. بعد از انجام مبارزه، اغلب در اثر از دست دادن آب بدن نیز گرفتگی عضلات ایجاد میشود. با فعالیت طولانی در هوای گرم مقدار زیادی مایعات به صورت عرق از بدن دفع خواهدشد، در این صورت حجم خون کاهش و غلظت آن افزایش مییابد، در نتیجه خون کافی برای رساندن به عضلات وجود ندارد. با نوشیدن آب قبل از فعالیت و در صورت تعریق زیاد هر 15 دقیقه یکبار، میتوان از بروز گرفتگی عضلات پیشگیری کرد. اگر قبل از تمرین، بدن به اندازه کافی گرم و آماده نشده باشد، کشش و فشار بیش از حد روی عضلات (بهخصوص عضلات بزرگ ران) موجب پارگی رشتههای عضله و آسیبدیدگی آنها میشود. کشیدگی عضلات ران، به سادگی با احساس درد و سفتی در محل، قابلتشخیص است. هنگام اجرای ضربات پا مانند آپچاگی و آپ دولیوچاگی احساس درد در ناحیه آسیبدیده بیشتر خواهد شد.