کودکان معمولا در اثر لیسزدن دور دهان و خیس کردن پوست اطراف لب و دهان با زبان دچار درماتیت یا اگزمای دور دهان میشوند. پوست چربیای دارد که عامل حفظ رطوبت طبیعی آن است. پاک شدن این چربی به هر علت باعث خشکی پوست میشود. به دنبال خشک شدن پوست، ترکهای میکروسکوپی روی آن ایجاد میشود که پوست را مستعد اگزما یا درماتیت میکند و به دنبال تماس پوست با مواد شیمیایی یا غذایی آن را دچار التهاب، قرمزی، خارش، عفونتهای پوستی، زردک و حتی عفونتهای قارچی خواهد کرد. برای درمان باید عادت لیس زدن دور دهان را از سر کودک بیندازیم. مثلا در کودکانی که پستانک میخورند، این عادت بیشتر دیده میشود. میتوان ضمن گرفتن پستانک از کودک با استفاده از کرمهای تلخکننده این عادت را از سر کودک انداخت. پوست دور دهان که دچار خشکی و قرمزی شده را باید مرتبا چرب کرد و در صورتی که خشکی و اگزما عامل عفونت شده باشد باید آن را نیز درمان کرد. برای رفع خارش و اگزما از آنتیهیستامینهای موضعی یا خوراکی هم میتوان کمک گرفت. بهترین توصیه، چرب کردن مرتب پوست ناحیه دور دهان در کودکان است. در صورتی که چربی حس ناخوشایندی به کودک میدهد میتوان از کرمهای مرطوبکننده که چربی کمی دارند، استفاده کرد. ماده موثره کرم مصرفی بسیار مهم است. کرمهایی با پایه اوره یا گلیسیرین قدرت چربکنندگی بالایی دارند و برای رفع التهاب میتوان از کرمهایی بر پایه داروهای ضدالتهاب استفاده کرد. برای کودکان باید از داروهای ضعیف به طور مرتب در طول روز استفاده کرد. تا زمانی که این نوع دارو و کرمها با آب شسته نشوند تاثیر خود را خواهند داشت حتی اگر کودک با دست بخشی از آن را از روی پوست پاک کند.