خیلی از ما همیشه حواسمان هست که لباس مرتب بپوشیم، خانهمان از تمیزی برق بزند، اتومبیلمان را مرتب میشوییم، وقت آرایشگاهمان یادمان نمیرود و مدام مراقب وزن و ظاهرمان هستیم تا آراسته و بینقص به نظر برسیم اما آنقدرها به فکر آراستگی ذهن و قلبمان نیستیم. بدتر از این، بعضی از ما فکر میکنیم همین که خودمان و خانوادهمان، غذای خوبی برای خوردن داریم و خانهای مناسب برای زندگی، دیگر باید خیالمان راحت باشد و اصلا لازم نیست ذهنمان را درگیر مسائل دیگر کنیم. همین طرز تفکر هم باعث میشود به فکر زیبایی افکارمان نباشیم و اصلا ندانیم به جای لذتهای موقت میتوانیم نشاطی همیشگی داشته باشیم و درونمان را هم آراسته کنیم.
از کنار خیلی از سختیها و ناملایمات میتوان ساده گذشت اما اگر باطنمان زیبا باشد نمیتوانیم از کنار نگاههای غمگین بگذریم و استیصال آدمی را نادیده بگیریم. نمیتوانیم بعد از باخبر شدن از رنجی، مخصوصا اگر کاری از دستمان برآید، بیتفاوت بمانیم و آراستگی ظاهر و سیر بودن و سرپناه داشتنمان خیالمان را راحت کند.
یادمان باشد درست است که اگر ظاهرمان چندان آراسته نباشد خوشایند نیست ولی انسانیتمان را زیر سوال نمیبرد اما وای به روزی که قلب و تفکرمان آراسته و زیبا نباشد...
زهرا سادات صفوی