0
0
        

     در خانه خود نشسته‌ام ناگاه
     مرگ آید و گویدم ز جا برخیز
     این جامه عاریت به دور افکن
     این باده جان‌گزا به کامت ریز
     خواهم که مگر ز مرگ بگریزم
     می‌خندد و سخت می‌کشد در آغوش
     پیمانه ز دست مرگ می‌گیرم
     می‌لرزم و با هراس می‌نوشم...

 

فریدون مشیری

     حدود 4 دهه است که با خانواده الهی‌قمشه‌ای دوست هستم و از نزدیک رفت و آمد داشته‌ام. این خاندان از سلاله مرد بزرگ قرآن و دین‌اند، آنچه که حقیر دیده و از نزدیک تجربه کرده است، به قول سعدی «همه قبیله من عالمان دین بودند»، به حقیقت که خاندان الهی‌قمشه‌ای سنت انسانی و اسلامی خود را طی سالیان سال حفظ کرده‌اند. پس از پدر «حضرت‌ آیت‌ا... مهدی الهی‌قمشه‌ای» فرزند برومند ایشان، دانش‌مرد روزگار ما سکاندار و پرچم‌دار پدر بودند و کنار ایشان خواهر عزیر و مهتر ایشان همچنان لحظه‌ای از تلاش نیارمیدند. کوی به کوی و منزل به منزل به سخن می‌نشست و از خزانه علم و دینی که مهدیه الهی‌قمشه‌ای در مهد خانواده آموخته و تجربه کرده بود، به نسل‌های پس از خود منتقل می‌کرد. اگر چه این بانوی گرانسنگ در روزگار حیات خود داغ فرزند دید ولی ایمان و اتقان ایشان چنان محکم بود که نتوانست منفذی جانسوز در ذهن و زبان او ایجاد کند. بزرگ‌ترین ویژگی بانو مهدیه‌ الهی‌قمشه‌ای خصلت شاعری او بود. ایشان به تحقیق در سرودن قالب رباعی بر بسیاری از رباعی‌سرایان روزگار خود غالب بود و در طول عمر گرامی‌اش دلی نیازرد و لحظه‌ای از تلاش نیاسود. بهترین یادگار او نام نیک و دفترهای شعری است که باقی مانده چراکه او خوب می‌دانست «ماعندا... خیر و ابقی» و به همین دلیل است که شهریار فرمود:


     عمر جاوید به هر بی‌هنر ارزانی نیست
     علت آن است که خود آب بقا می‌میرد
     روحش در مینو شاد...

دکتر اسماعیل آذر
مدیرگروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی




مطالب مرتبط

دیدگاه کاربران

ارسال ديدگاه
نام :    ایمیل : 

عکس خوانده نمی شود کد امنیتی :      

کلیه حقوق این سایت متعلق به موسسه فرهنگی ابن‌سینای بزرگ می باشد. طراحی و اجرا توسط: هنر رسانه




ناحیه کاربری

آدرس ایمیل:
رمز عبور:
 
رمز عبورم را فراموش کرده‌ام

ثبت نام