• بهتر است در جلسه معاینه اجازه دهید کودک اندکی در محیط دندانپزشکی باقی بماند و حس آشنایی اولیه با محیط در او ایجاد شود.
• در مورد شرایط ویژه کودک بهخصوص اگر سابقه ابتلا به تشنج در وی وجود داشته با دندانپزشک صحبت کنید.
• اجازه دهید کودک اسباببازی، ملحفه یا عروسک مورد علاقه خود را همراهش به دندانپزشکی بیاورد.
• از آنجایی که کودکان مبتلا به اوتیسم تمایل به یکنواختی در امور مختلف دارند بهتر است کارهای دندانپزشکی آنها در یک محیط و بهوسیله یک دندانپزشک مشخص انجام شود. این کار احتمال بهبود همکاری در جلسههای متعدد را بیشتر میکند.
• جلسههای دندانپزشکی باید کوتاه و همراه با تشویق و تقویت رفتارهای مثبت باشد.
• دندانپزشک برای درمان کودکان مبتلا به اوتیسم از روشهای خاصی که شامل معرفی وسایل دندانپزشکی و درمانهای مرحله به مرحله است، استفاده میکند. همکاری شما با دندانپزشک و پیروی از دستورهای وی و حفظ آرامش شما طی درمان به بهبود روند درمان کمک میکند.
• بهدلیل احتمال حرکتهای بدنی ناگهانی این کودکان، ممکن است دندانپزشک از شما بخواهد در نگه داشتن کودک کمک کنید یا از وسایل خاصی برای این کار استفاده کند.
تفاوت درمانهای دندانپزشکی در بچههای اوتیسم و سایر کودکان
با توجه به ویژگیهای ذکرشده مسلما درمان دندانپزشکی یکی از چالشهای خانوادههای دارای کودکان مبتلا به اوتیسم است زیرا بهدلیل ناتوانی این کودکان در پردازش درست، صداهای دستگاهها، نور یونیت دندانپزشکی و سایر ویژگیهای محیطی، باعث ایجاد عکسالعمل در آنها میشود. همچنین برقرار نکردن ارتباطهای کلامی و چشمی و کاهش تمرکز و انجام حرکتهای ناگهانی بدن، درمان را برای دندانپزشک دشوار میکند.