به تازگی دانشمندان استرالیایی یک لنز تماسی رسانای الکتریسته طراحی کردهاند که قابلیت پذیرش نمایشگرهای مینیاتوری رایانهای و حسگرهایی را دارد که میتواند وضعیت سلامت را تحت نظر بگیرد.
محققان موسسه صنایع آینده در دانشگاه استرالیای جنوبی (FII) پیشرفتهای چشمگیری در قلمرو فناوری لایههای فوقنازک به دست آوردهاند. آنها پیش از این، نوعی لایه بازتابی نازک را طراحی کرده و توسعه داده بودند که در زمینه هوشمند کردن پنجره خودروها به منظور کنترل میزان نور استفاده میشد اما اکنون این فناوری وارد حوزه پزشکی شده است.
درو اونز، استادیار دانشگاه استرالیای جنوبی در این باره میگوید: «اکنون ما میدانیم فناوری لایه پوششی ما قابلیت کارکردهای بسیاری را دارد و اکنون توانستهایم قدمهای بعدی را برای آینده برداریم و آنها را زیستسازگار کنیم و با استفاده از این پلیمرهای رسانا در مقیاس نانو بهطور مستقیم آنها را روی لنزهای تماسی بهکار ببریم.»
اوانز و همکارانش ابتدا با لایهبندی لنز با یک ماده هیدروژل هیدراته گروه تحقیقاتی توانستند یکلایه پلیمری را در لنز قرار دهند که با نام PEDOT شناخته میشود که هم به شدت رساناست و هم ویژگی زیستسازگاری دارد.
نتیجه این تغییرات، ساخت نمونهای بود که میتوانست به مفهوم لنزهای تماسی ایمن با قابلیت انتقال الکتریسیته واقعیت بدهد. این پیشرفت امکان ساخت مدارهای الکتریکی برای روشن کردن نمایشگر و انواع مختلف حسگرها را برای اسکن و برخی شاخصهای زیستی فراهم کرد.
اوانز گفت: «مایعات موجود در چشم شاخصهایی از سلامت فرد را در اختیار میگذارند، بنابراین اکنون هدف ما ساخت حسگرهای الکتریکی در لنزهای تماسی با استفاده از پلیمرهایی است که میتوانند در همان زمان سلامت فرد را شناسایی کنند. قدم بعدی ما توسعه فناوریهایی است که بتواند اطلاعات به دست آمده را از پلیمرهای رسانا بخواند.» چند سال است گوگل هم در حال کار روی یک فناوری مشابه است و اکنون توانسته آزمایشهایی روی لنزهای تماسی با قابلیت پایش میزان قند انجام دهد. از سال 2009 سایر محققان، پیشرفتهای چشمگیری در این زمینه انجام دادهاند که یکی از آنها واکنش تغییر رنگ لنزها در مواجهه با سطوح بالای قند بوده است. مایکروسافت نیز در این زمینه فعال است. با این حال، این پیشرفتها همچنان در حوزه آزمایشگاهی باقی مانده است.