افراد نسبت به موقعیتهای استرس زا واکنش متفاوت نشان می دهند. نحوه پاسخگویی شما به همهگیری می تواند به پیشینه شما بستگی داشته باشد ، چیزهایی که شما را با افراد دیگر و جامعهای که در آن زندگی میکنید متفاوت میکند.
استرس هنگام شیوع بیماری عفونی می تواند شامل موارد ذیل باشد:
• نگرانی و ترس بابت سلامت خود و عزیزانتان
• تغییر در خواب یا الگوی خوردن
• مشکل در خواب یا تمرکز
• بدتر شدن مشکلات مزمن سلامت
• افزایش مصرف الکل ، دخانیات یا سایر داروها
افرادی که پیش از این درشرایط بهداشت روان تحت درمان بودهاند باید درمان خود را ادامه دهند و از علائم جدید یا بدتر شدن آگاه باشند.
مراقبت از خود ، دوستان و خانوادهتان میتواند در مقابله با استرس به شما کمک کند. کمک به دیگران برای کنار آمدن با استرس می تواند جامعه شما را نیز قویتر کند. از تماشا، خواندن یا گوش دادن به اخبار، از جمله رسانه های اجتماعی دوری کنید. شنیدن در مورد همهگیریهای مکرر میتواند ناراحتکننده باشد.
مراقب بدن خود باشید. نفس عمیق بکشید، کشش یا مدیتیشن تمرین کنید.وعدههای غذایی سالم و متعادل بخورید، به طور منظم ورزش کنید،بیشتر بخوابید و ازمصرف الکل و مواد مخدر بپرهیزید.
آرام باشید. سعی کنید فعالیتهای دیگری را که از آنها لذت می برید انجام دهید. با دیگران ارتباط برقرار کنید. با افرادی که درباره نگرانیهای خود به آنها اعتماد دارید صحبت کنید. اگر در طول فعالیتهای روزانه استرس دارید، با روانشناس تماس بگیرید. استرس را در خود و دیگران کاهش دهید. هنگامی که اطلاعات دقیقی در مورد کووید-19 به اشتراک میگذارید، به دیگران کمک میکنید استرس کمتری داشته باشند و با آنها ارتباط برقرار میکنید.
کودکان و نوجوانان، تا حدودی نسبت به آنچه از بزرگسالان پیرامون خود میبینند، واکنش نشان میدهند. هنگامی که والدین با آرامش و اطمینان با کووید-19 برخورد میکنند، میتوانند بهترین پشتیبانی را به فرزندان خود ارائه دهند. در صورت آمادهسازی بهتر،والدین می توانند نسبت به اطرافیان به ویژه کودکان اطمینان بیشتری نشان دهند. همه کودکان و نوجوانان به یک روش به استرس پاسخ نمیدهند.
گریه یا تحریک بیش از حد در کودکان کوچکتر
بازگشت به رفتارهایی که آنها را ترک کردهاند (مشکلات توالت رفتن یا شب ادراری)
نگرانی یا غم بیش از حد
عادات ناسالم خوردن یا خوابیدن
تحریکپذیری و رفتارهای واکنشی در نوجوانان
عملکرد ضعیف مدرسه یا اجتناب از مدرسه
مشکل توجه و تمرکز
اجتناب از فعالیتهایی که در گذشته لذت می بردند.
سردردهای غیرقابل توضیح یا درد بدن
در مورد شیوع کووید-19 با فرزند یا نوجوان خود صحبت کنید. به سوالات پاسخ دهید و حقایق مربوط به کووید-19 را به روشی که کودک یا نوجوان شما میتوانند درک کنند به اشتراک بگذارید.
به کودک یا نوجوان خود اطمینان دهید که از امنیت برخوردار است. اگر آنها ناراحت هستند بگویید اشکالی ندارد. نحوه برخورد با استرس خود را با آنها در میان بگذارید تا یاد بگیرند که چگونه مثل شما کنار بیایند.
اطلاع خانواده از پوشش خبری این رویداد از جمله رسانههای اجتماعی را محدود کنید. کودکان ممکن است آنچه را که میشنوند نادرست تفسیر کنند و از چیزی که نمیفهمند وحشتزده میشوند.
سعی کنید از کارهای روزمره پیروی کنید. اگر مدارس تعطیل هستند، برنامهای را برای فعالیتهای یادگیری و آرامشبخش یا تفریحی ایجاد کنید.
الگو باشید. استراحت کنید، بخوابید ، ورزش کنید و غذا بخورید. با دوستان و اعضای خانواده خود ارتباط برقرار کنید.
مواردی وجود دارد که میتوانید برای کاهش واکنشهای فشار روان ثانویه انجام دهید:
علائم جسمی (خستگی ، بیماری) و روانی (ترس، ترک، گناه) را یاد بگیرید.
به خود و خانوادهتان اجازه دهید تا در واکنش به بیماری همهگیر خود را التیام ببخشند.
منوی فعالیتهای خودمراقبتی شخصی را که از آن لذت میبرید ایجاد کنید، مانند وقت گذراندن با خانواده، ورزش یا خواندن کتاب.
اگر احساس ناراحتی یا نگرانی دارید که کووید-19 توانایی شما در مراقبت از خانواده را تحت تاثیر آن قرار داده است،کمک بگیرید درست مانند قبل. نکات بیشتری را برای مراقبت از خود هنگام واکنش اضطراری یاد بگیرید.
همه افراد بعد از بیرون آمدن از قرنطینه احساس متفاوتی دارند مانند:
احساسات مختلط، از جمله تسکین پس از قرنطینه
از سلامت خود وعزیزان میرسند و نگران هستند.
ازتجربه نظارت بر خود یا دیگران برای علائم و نشانه های کووید-19 استرس دارند.
احساس غم ، عصبانیت ، یا ناامیدی به دلیل ترس دوستان یا عزیزان از تماس با یکدیگر به خاطر هرگونه بیماری حتی اگر بیماری مسری نباشد.
در مورد عدم توانایی در انجام کارهای عادی یا وظایف والدین در دوران قرنطینه، احساس گناه می کنند.
سایر تغییرات عاطفی یا بهداشت روانی