زمرد و حاجقلی سالهای سختی گذرانده و میگذرانند. آنها در روستای خَرفَکورِه از توابع شاندرمن شهرستان ماسال استان گیلان زندگی میکنند. 4 فرزند آنها دچار عقبماندگی ذهنیاند و به نشانگان میکروسفالی مبتلا هستند که شایعترین نوع عقبماندگی ذهنی بعد از نشانگان داون است و عوارضی مانند کوچک ماندن سر، ناتوانی حرکتی و عدم رشد طبیعی بدن را به دنبال دارد. «حاجقلی»، پدر خانواده، به دلیل ابتلا به نارسایی تنفسی و ضعف جسمانی ناشی از عمل جراحی، قادر به انجام کار نیست و بار زندگی بر دوش مادر خانواده، «زمرد خانم»، است که در فصل گرم سال به صورت روزمزد روی زمینهای دیگر اهالی روستا کار میکند.
منبع اصلی درآمد این خانواده کمکهزینه بهزیستی (به ازای هر فرزند معلول، ماهانه 50 هزار تومان) و یارانه دولتی است. وضعیت نامناسب مالی باعث شده فرزندان این خانواده دچار سوءتغذیه شوند. شرایط سخت زندگی آنها لزوم رسیدگی و یاری مردم و سازمانهای مردمنهاد را طلب میکند.
عکس و متن
حسین جلالی
ایسنا