هنگام بحث درمورد منابع غذایی حیوانی و گیاهی، ما باید دو موضوع مختلف را در نظر بگیریم؛ اول اینکه بخشی از مصرف گوشتها و فراوردههای حیوانی بهدلیل دریافت پروتئینشان است و بخشی دیگر مربوط به دریافت ویتامین B12 و آهن «هِم».
نکتهای که باید در مورد پروتئین گوشتها بدانیم اینکه زمانی که به هر دلیلی نمیتوانیم یا نمیخواهیم به اندازه کافی از منابع پروتئین حیوانی تغذیه کنیم، میتوانیم پروتئینهای گیاهی را در رژیم روزانهمان بگنجانیم، مثلا انواع غلات و حبوبات دارای پروتئین گیاهی هستند و زمانی که این دو منبع غذایی با یکدیگر ترکیب شوند، میتوانند پروتئین مرغوبی به بدن برسانند، مثلا برخی غذاهای سنتی مانند عدسپلو، ماشپلو، نخودپلو، لوبیاپلو یا سایر پلوهای مخلوط میتوانند اسیدهای آمینه ضروری بدن را تامین کنند و پروتئین خوبی به بدن برسانند.
این درحالی است که با حذف گوشتها
و منابع غذایی حیوانی، ما عملا دریافت آهن «هِم» و ویتامین B12 را از دست میدهیم.
از اینرو، بسیار دیده شده احتمال ابتلا به کمخونی فقر آهن یا کمخونی ناشی از فقر ویتامین B12 در بدن افرادی که گیاهخوار مطلق هستند، وجود دارد بنابراین میتوان گفت حذف منابع غذایی حیوانی از رژیم غذایی میتواند خطراتی برای افراد داشته باشد و در صورت اجبار، افرادی که منابع غذایی حیوانی مصرف نمیکنند حتما باید زیر نظر متخصص از مکملهای غذایی مورد نیاز استفاده کنند.
دکتر محمدرضا وفا
متخصص تغذیه و دانشیار دانشگاه علوم پزشکی ایران