دستبند زدن به کودکان کار در جایی، اقدام غیرقابلباور خوراندن اجباری و توام با تحقیر گُل به دو کودک کار در مکانی دیگر و صدها کار غیرانسانی و وحشیانه احتمالی دیگر که بهدلیل اتفاق افتادن در شبکههای زیرزمینی و مخفی کار کودکان - مثل گاراژها و گودهای زبالهگردی- یا کوچهپسکوچههایی که به علت اینکه دوربینی برای ثبت فاجعه وجود ندارد، از آن مطلع نمیشویم، در حال تغییر از حالت خاص به رویه معمول است.
یک فرد با چه حاشیه امنیتی و چگونه بدون ترس این اقدامات ضدانسانی را آن هم در حق کودکان انجام میدهد؟ علت این تهدید و خشونتها چیست؟
چه آیندهای در انتظار کودکانی است که در معرض چنین خشونتهایی قرار میگیرند؟
مسوولان و آحاد جامعه در برابر این رفتارها و اعمال غیرانسانی نسبت به کودکان مسوولند و باید کاری بکنند.
نهادهای قضایی و انتظامی میتوانند با پیگیری موضوع، دستگیری متهمان و مجازات مجرمان، راه تکرار بر آزار کودکان را ببندند و برای هیچ کس احساس و توهم داشتن حاشیه امن برای انجام اقدامهای غیرانسانی خصوصا در برابر کودکان باقی نگذارند.
طبق اصل ۶۶ قانون دادرسی کیفری، سازمانهای مردمنهادی که اساسنامه آنها درباره حمایت از اطفال و نوجوانان و... است، میتوانند نسبت به جرایم ارتکابی در زمینههایی که ذکر کردیم اعلام جرم کنند و در تمام مراحل دادرسی، برای اقامه دلیل شرکت و نسبت به آرای مراجع قضایی اعتراض کنند.»
این یادداشت تمام سازمانهای مردمنهاد مرتبط با حقوق کودکان را به نیت انجام اقدامی موثر و عملی در این خصوص به اعلام جرم نسبت به این اتفاقات مجرمانه و ازبینبرنده کرامت انسانی دعوت میکند تا با پیگیری، باعث به دام افتادن و مجازات عاملان بدخوی آن شوند و از وقوع چنین رخدادهای خطرناکی که در ذهنیت روانی سالم انسانی نمیگنجد، جلوگیری کنند.
بابک خطی
طبیب و فعال اجتماعی کودکان